ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ: Προφάσεις εν αμαρτίαις

Δυστυχώς απο όπου και να την πιάσεις την κατάσταση βρωμάει ...

Δίκιο έχεις οτι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να έχουν λόγο είναι οι Αμερικάνοι αλλά απο την άλλη και η κυβέρνηση του Ιράν δεν είναι τίποτα αθώες περιστέρες.

Έτσι και πάρουν φόρα θα γεμίσουν τον τόπο πυρηνικά (απόβλητα, βλήτα κτλ) και το ενδεχόμενο να πέσουν "κατα λάθος" πυρηνικές βόμβες σε λάθος χέρια (βλέπε παρανοϊκοί δικτάτορες ή τρομοκράτες) που θα τα μεταχειριστούν για να αφανίσουν αθώο κόσμο και κοσμάκη (όπως ας πούμε τον λαό του Ισραήλ και όχι την κυβέρνησή του) είναι πάρα πολύ πιθανόν.

Εξάλου αυτή τη φορά οι Αμερικάνοι δεν είπαν ψέματα. Η κυβέρνηση Ιράκ όντως δήλωσε οτι θέλει να αναπτύξει το πυρηνικό της πρόγραμμα. Και όντως δήλωσε πως θα μοιράσει τα αποτελέσματα των κόπων της σε όποιον τα θέλει.

Θέλω να ταχθώ με την μεριά αυτών που έχουν δίκιο αλλά στην προκειμένη περίπτωση τι είναι χειρότερο? Να υπάρχει ένας λαός που με το έτσι θέλω να κυβερνάει τον κόσμο Ή να βρεθούν ξαφνικά φανατικοί υποανάπτικτοι (ποιός φανατικός μπορεί να θεωρηθεί πολιτισμένος άλλωστε) που πριν απλά ήταν επικίνδυνοι τόοοοοσο επικίνδυνοι ώστε να χρειαστεί να εφευρεθεί άλλη λέξη που να μπορεί να τους χαρακτηρήσει?

Ιδού η απορία ...

Και για του λόγου το αληθές:

• Νέα επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ
• Αντιδράσεις για τις απόψεις Αχμαντινετζάντ

EuroVISSIon 2006

Να εξηγηθώμ μου άρεσαν τα παλιά της Βίσση. Πριν το "Ρε", όταν τραγουδούσε τη "Μεθυσμένη Πολιτεία" και το "Δώδεκα" αλλά και αργότερα όταν έλεγε το "Χουλα Χουπ". Μετά άρχισε τα σκυλοσουξεδάκια και τα ποπ χασαπικοτσιφτετέλια που δεν τα πάω καθόλου. Απο κάθε δίσκο ύστερα απο το ΡΕ 1 ή 2 τραγούδια αξίζουν.

Ο Καρβέλας ως συνθέτης δεν μ'αρέσει. Ναί είχε γράψει μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν αλλά τα τελευταία του (κι όχι μόνο της Βίσση) είναι επιεικώς απαράδεκτα.

Το οτι ήταν μια καλή επιλογή η Βίσση για την Eurovision, είναι. Μετά απο μια πρωτιά πάντα πρέπει να ανεβάζει κανείς τον πήχη και να προσπαθεί να μην είναι απλός καλός αλλά καλλύτερος. Το οτι το Everything ήταν καλή επιλογή για τραγούδι φάνηκε απο τα polls που το θέλουν πρώτο και με διαφορά. Όμως πρέπει να παραδεχτείται οτι φωνητικά δεν τα "βγάζει" όπως η Παπαρίζου. Που είναι και 24 χρονών και μπορεί να χτυπιέται 3 λέπτα στην πίστα φορώντας τακούνια μιναρέδες και να βγάζει και τις κορόνες αβίαστα και χωρίς playback.

Άνθρωποι του περιβάλλοντος της Βίσση είπαν ευτυχώς που θα πει την μπαλάντα γιατί δεν θα τα έβγαζε πέρα με κάποιο πιο χορευτικό κομμάτι.

Το τραγούδι αυτό καθ' αυτό δεν μου άρεσε. Ούτε και τα υπόλοιπα μου άρεσαν. Τα 3 περσινά ήταν 100 φορές καλύτερα. Γενικά δεν είμαι τύπος της μπαλάντας. Ποτέ δεν μου άρεσε η slow μουσική, πάντα προτιμούσα τα πιο μπιτάτα κομμάτια. Ένας άλλος λόγος που δεν μου αρέσει το τραγούδι είναι οτι δεν υπάρχει ούτε ένα δείγμα ελληνικότητας. Όλα τα περσυνά είχαν ελληνικό χρώμα, είτε ήταν μπουζούκι, λύρα μαντολίνο) ακόμα και το shake it είχε μπουζούκι, ενώ το φετινό πραγματικά δεν είχε τίποτα ελληνικό.

Τέλος δεν εμπιστεύομαι την Βίσση εμφανησιακά. Είναι ικανή να πάει στην Eurovision με τζινάκι και μακό για να το παίξει μπουμπούκα, και να πέσει κάτω και να σπαρταράει όπως έκανε στο show της επιλογής. Εαν έχει μυαλό και δεν τα κάνει αυτά, εαν φορέσει καμμία τουαλέτα της προκοπής και δεν συμπεριφερθεί σαν νευρόσπαστο στην πίστα, πιστεύω οτι μέχρι και πρώτη θα έρθει.

Το αξίζει άλλωστε οτι και να πούμε!

Πειρατικά CD

Τώρα τελευταία το φαινόμενο των CD μαϊμούδων έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Εκτός απο τους μαύρους που πουλάνε τα CD όπου σταθούν κι όπου βρεθούν άρχισαν κι εδώ να τα μοιράζουν απο το internet. Οι δισκογραφικές έχουν ξεκινήσει διαφημιστική καμπάνια με συνθήματα του τύπου "Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική" και "Ενα CD κοστίζει όσο 4 καφέδες. Αγόρασε καλύτερα το CD να γλυτώσεις και απο τα νεύρα" (δεν κάνω πλάκα, έτσι λέει το διαφημιστικο).

Σχετικά με τα παράνομα downloads ελληνικών δίσκων πιστεύω πως όλοι αυτοί που κατέβασαν το CD που τους κίνησε το ενδιαφέρον μόλις το άκουσαν και εφόσον τους ικανοποίησε πήγαν και το αγόρασαν. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή δεν μπορούν να περιμένουν είτε επειδή δεν είναι φανατικοί και θέλουν να ακούσουν τι αγοράζουν για να μην κλαίνε τα ευρώπουλά τους αργότερα. Και δεν σας κρύβω οτι έχω κατεβάσει πολλά CD απο διάφορες πηγές, που μετά τα έσβησα για να μην πιάνουν τόπο και είπα ευτυχώς που δεν τα'σκασα να τα αγοράσω.

Η αλήθεια είναι πως όταν ένας δίσκος αξίζει, κάνει πωλήσεις ο κόσμος να χαλάσει. Και το Euro Edition της Έλενας Παπαρίζου πρώτο πρώτο ήταν στα πειρατικά, και με μεγάλη διάρκεια. Ακόμα μπορείς να το βρεις, αλλά έγινε και πλατίνα.

Επίσης όσοι μένουν στην Αθήνα ή Θεσ/νικη είναι εύκολο να προμηθευτούν το CD της Έλενας και οποιοδήποτε άλλο θελήσουν αλλά δεν μένουν όλοι εδώ. Υπάρχει κόσμος στην Γερμανία, Αυστραλία κτλ που κάνουν μαύρα μάτια να δουν τις νέες κυκλοφορίες για να μην μιλήσω για τις πιο παλιές που είναι πλέον ανύπαρκτες. Το ξέρω διότι λόγο Eurovision έχω αρκετούς ιντερνετικούς φίλους, μη Έλληνες, που αναζητούν ελληνική μουσική δια της νομίμου οδού, και δεν βρίσκουν.

Και όσο για την τιμή, όντως υπάρχουν πολύ καλά άλμπουμ με λίγα χρήματα όπως το "Υπάρχει Λόγος" της Παπαρίζου που είναι διπλό αλλα στοιχίζει 15 ευρώ σε κανονικές συνθήκες. Αλλά δυστυχώς δεν το πουλάνε παντού τόσο. Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο CD διότι για αυτό έχω στοιχεία και μπορώ να πω οτι κυκλοφορεί και με 18 και 20 και 21,50 στην επαρχία. Για να μην μιλήσω για αγορές απο ηλεκτρονικά καταστήματα, που σημειωτέον τα περισσότερα δεν έχουν σελίδες στα αγγλικά. Απευθύνονται μόνο σε Έλληνες και τους γδέρνουν κιόλας. Υπολογίστε 15% πάνω απο την τιμή των καταστημάτων συν τα ταχυδρομικά.

Οπότε τι να κάνει ο κάθε χριστιανός? Απο τη μια θα πρέπει να του βγει το λάδι στο ψάξιμο και να πληρώσει το CD χρυσό (στα ηλεκτρονικά καταστήματα το "Υπάρχει Λόγος" στοιχίζει περίπου 20 ευρώ + ταχυδρομικά) και απο την άλλη του δίνεται η δυνατότητα να τα κατεβάσει με 1 κλικ. Ε, τι να κάνει?

Δε λέω πως είναι σωστό απλά έχει και τα δίκια του. Οι δισκογραφικές αντί να περνάνε νόμους που κυνηγούν τον κόσμο και να βγάζουν λόγους κατά της πειρατείας κτλ κτλ μήπως να προσπαθήσουν να λύσουν αυτά τα προβλήματα? Δεν νομίζετε πως χρειάζεται να γίνει κάτι ουσιαστικό για να εκλείψει το φαινόμενο? Και εδώ που τα λέμε εαν δεν υπήρχε το φαινόμενο της πειρατείας 30 ευρώ θα τα αγοράζαμε τα CDs. Εξαιτίας της πειρατείας φιλοτιμήθηκαν οι εταιρείες να κατεβάσουν τις τιμές. Η εποχή που πήγαινες σε δισκάδικο και δεν έβρισκες νέα κυκλοφορία με λιγότερο απο 18 ευρώ (ακόμα και για πανάσχετους καλλιτέχνες) δεν είναι πολύ μακριά.

Και να αναφέρω και κάτι άλλο. Οι εταιρείες αποφασίζουν να "προωθήσουν" κάποια άτομα και τους υπόλοιπους τους αφήνουν στα αζήτητα. Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα για την Έλενα και μερικά ακόμα πρώτα ονόματα αλλά υπάρχει για άλλους καλλιτέχνες. Παράδειγμα ο δίσκος της Καλομοίρας. Αποφάσισε η HEAVEN να πρωοθήσει την Κοκκίνου και τον τελευταίο δίσκο της Καλομοίρας δεν τον στέλνουν στα καταστήματα πια. Πας στο ΜETROPOLIS και σου λένε "Έχει τελειώσει. Το παραγγέιλαμε αλλά ..." Ή τα παλιά CD της Ευρυδίκης ας πούμε. Όποιος πάει και ζητήσει δίσκο πριν το 1996 ατύχησε. Δεν αναφέρω αυτά τα παραδείγματα γιατί είναι οι πολύ σπουδαίες καλλιτέχνιδες και τις σαμποτάρουν, ούτε προσπαθώ εμμέσως να τις προωθήσω, απλά το αναφέρω για να εξηγήσω γιατί υπάρχει το φαινόμενο της πειρατείας μέσω ιντερνετ και πως το προκαλλούν οι δισκογραφικές.

Δυστυχώς η πειρατεία πλήττει περισσότερο τους πρωτοεμφανιζόμενους. Αυτούς που το μέλλον τους στη δισκογραφία κρίνεται απο το αν θα πουλήσουν 3000 ή 3100 κομμάτια. Για τα πρώτα ονόματα (Βίσση, Πλούταρχος, Ρουβάς κ.α.) είτε πουλήσουν 40.000 είτε 41.000 το ίδιο κάνει. Πάλι πρώτο όνομα θα είναι σε κέντρο. Πιθανότητα να τους αποσύρουν απο τη δισκογραφία δεν υπάρχει οπότε ζημιά μεν να μην πουλήσει 1000 κομμάτια παραπάνω αλλά όχι τόσο μεγάλη. Και εαν δεν λάβουν ουσιαστικά μέτρα για την πάταξη του φαινομένου οι δισκογραφικές, μέτρα που να "χτυπούν" τη ρίζα του προβλήματος και όχι το αποτέλεσμα, θα δουν τα κέρδη τους να μειώνονται κατακόρυφα όσα σποτάκια και να δείξουν.

Οπότε το σύνθημά μου είναι:
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ CD
ΚΑΤΩ Η ΕΚΜΕΤΤΑΛΕΥΣΗ (των μουσικόφιλων απο τις δισκογραφικές),

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Altro Mercato: Αγορές χωρίς τύψεις και ενοχές (ΙΙ)

Μπορείς να αγοράσεις κους - κους απο τον πρώτο συνεταιρισμό παλαιστινίων γυναικών προσφύγων απο το Λίβανο, την Ιορδανία και την Παλαιστίνη, καλάθοα απο φύλλα μπανάνας της ομάδας των γυναικών Αμουγιάνγκου της Κένυας, που χάρη στο δίκαιο εμπόριο μπορεσαν να αποκτήσουν ένα φορτηγάκι για να φτάνουν ευκολότερα στις φυτείες* αναψυκτικό Γουαρανίτο, απο εκχυλίσμα ενός βραζιλιάνικου φρούτου - τόσο δυναμωτικό, που οι ντόπιοι λένε οτι χάρη σε αυτό αντέχουν να χορεύουν με τις ώρες -, που το συλλέγουν τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου Φυλών Σατερέ Μαουέ και με τα έσοδα προωθούν τη διάσωση του βιότοπού τους στον Αμαζόνιο* κεραμικά απο ομάδες φιλιππινέζων παραγωγών της Saffy, οργάνωσης που προωθεί τη συμμετοχή στην παραγωγή και σε προγράμματα κοινωνικής ένταξης. Καλλυντικά φτιαγμένα απο πρώτες ύλες συνεταιρισμών που αντιμάχονται την ιδιωτικοποίηση των καλλιεργειών και τις πολιτικές πιέσεις των μεγάλων εργοστασίων. Εξωτικά ροφήματα που συλλέγονται απο συνεταιρισμό μιας απο τις επαρχίες της Κένυας που έχει πληγεί περισσότερο απο την ξηρασία - με τα έσοδα απο τις πωλήσεις κατασκευάζει ένα εκτεταμένο σύστημα ύδρευσης. Κιλίμια της Ένωσης Χειροτεχνών Αχ Κεν της Γουατεμάλας, της οποίας οι 777 γυναίκες ιθαγενείς Μάγια - στην πλειονότητά τους χήρες που έχασαν τους άντρες τους στον εμφύλιο - κατάφεραν να ιδρύσουν ένα κέντρο εκπαίδευσης για τη βελτίωση της παραγωγής τους και έναν βρεφονηπιακό σταθμό για τα παιδιά τους.

Οι οργανώσεις δίκαιου εμπορίου συνεργάζονται με τους λιγότερο προνομιούχους παραγωγούς, προσφέροντας τους περίπου το 40% της τελικής τιμής του προϊόντος, ενώ συχνά καθιερώνουν μια διασφαλισμένη προς τα κάτω τιμή, ως "τιμή επιβίωσης", αυτή δηλαδή που επιτρέπει στους παραγωγούς να απολαμβάνουν καλές συνθήκες εργασίας, ασφάλιση, βάρδιες, άδειες κ.λπ. Συγχρόνως, προπληρώνουν το 50% της παραγγελίας, ώστε οι παραγωγοί να έχουν λεφτά να αναπτύξουν τα προϊόντα τους και να γίνουν αυτοδύναμοι. Όσο για το υπόλοιπο 60% της τιμής, αφορά τα έξοδα μεταφοράς, επεξεργασίας (όπου απαιτείται), τυποποίησης και διανομής στα καταστήματα ενναλλακτικής αγοράς που, σαν το AltroMercato, είναι μη κερδοσκοπικά.

"Μια μπάλα ίσως εδώ είναι πιο ακριβή, αλλά δεν την παράγουν ανήλικα παιδιά - σκλάβοι που δουλέυουν 14 ώρες την ημέρα. Τα ψώνια είναι η καθημερινή μας ψήφος και νομίζω οτι πια είναι πολλοί οι καταναλωτές που, όταν αγοράζουν ένα πουκάμισο απο ένα πολυκατάστημα για 7 ευρώ, αναρωτιούνται τι συνθήκες δουλειάς τελικά πληρώνουν" λέει η κ. Σάρλι. "Γι' αυτό, όταν μας ρωτάνε αν οι τιμές είναι φτηνές ή ακριβές, τους απαντάμε "είναι σωστές", είναι αυτό που πρέπει να είναι για να μπορέσει να αμειφθεί δίκαια η κοινότητα των παραγωγών".

"Σωστή τιμή" είναι η μαγική φράση σ'αυτήν την εναλλακτική αγορά που γεννιέται στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, συμπιέζει το κέρδος του πωλητή και όχι του παραγωγού και περιλαμβάνει μια πολύτιμη προστιθέμενη αξία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα πρόσθετα δε και αρκετά σωστή και για την τσέπη όλων όσοι έσπευσαν να αδειάσουν τα ράφια του AltroMercato, υποστηρίζοντας πως οι τιμές του είναι ανταγωνιστικές αναλόγων της αγοράς.

Ποιοί είναι αυτοί? Απο γιάπηδες ως φρικιά κι απο καθωσπρέπει νέους ως εναλλακτικούς μεσηλίκους, που φαντάζομαι μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό¨είναι ψυλλιασμένοι - με οτι κι αν σημαίνει η λέξη. "Πολύ καλό για να είναι αληθινό, σιγά μην ανοίγουν κοτζάμ μαγαζί στη Νίκης και δουλεύουν για την πλάκα τους, "εθελοντικά" δίχως κέρδος!" επανέλαβε ο ράστα νεαρός, παίζοντας με την καχυποψία μας.

Και ο ώριμος συνομιλητής του, απτόητος αντέτεινε: "Στο κάτω κάτω, σε καπιταλισμό ζούμε. Κι αν ορισμένοι κερδίζουν, σε χαλάει να πληρώνονται καλύτερα κάποιοι φτωχοί και να έχεις την αίσθηση - ή την ψευδαίσθηση - οτι κάτι πρόσφερες κι εσύ?"

Ακούγοντάς τους θυμήθηκα τον αφορισμό του Καράνα, ενός βραζιλιάνου επισκόπου, που διαμαρτυρόταν: "Οταν δίνω ψωμί στους φτωχούς με λένε άγιο, όταν τους ρωτώ γιατί είναι φτωχοί με χαρακτηρίζουν κουμουνιστή". Τώρα που ο υπαρκτός κομμουνισμός σχεδόν εξέπεσε στην ανυπαρξία, αν σκεφτόταν πως να δημιουργήσει συνθήκες για να βγουν απο τη φτώχεια, σίγουρα επιφυλακτικοί διανοούμενοι της αμφισβήτησης θα τον κατηγορούσαν ως "κρυπτοεκμεταλλευτή". Σας διαβεβαιώνω θα του ήταν αδιάφορο.

Απο το Περιοδικό "Ε" - 9/4/2006

Οι Bloggers κάνουν πάρτυ!!!

Οι έλληνες bloggers θα συναντηθούν τη Μεγ. Τετάρτη στο bar-club Barrio (Κεραμεικού 53, Μεταξουργείο, 6936125912) για party, μεθύσι, χορό και ότι θες.

Mental note: Να θυμηθώ να ρωτήσω αν εξυπηρετεί το metro.

Θα είμαι κι εγώ εκεί !!!

Altro Mercato: Αγορές χωρίς τύψεις και ενοχές (I)

Στα ράφια του θα βρεις απο τρόφιμα και καλλυντικά μέχρι έπιπλα και παιχνίδια. Πίσω απο αυτά, μια έξυπνη ιδέα. Το AltroMercato, το μαγαζί "εναλλακτικού εμορίου", που θέλει, μέσω μιας έντιμης εμπορικής συναλλαγής, ικανοποιημένους τους παραγωγούς των φτωχών χωρών και χαρούμενους τους καταναλωτές των πλουσίων, άνοιξε πρόσφατα τις πόρτες του και στην Αθήνα.

Θα αγόραζες μια μαρμελάδα εξωτικών φρούτων φτιαγμήνη απο γυναίκες ενός αυτοδιαχειριζόμενου συνεταιρισμού του Ισημερινού - που αντί για ένα κομμάτι ψωμί παίρνουν το 40% της τελικής τιμής του προϊόντος και χάρη σ'αυτήν τη δραστηριότητα καταφέρνουν να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο -, και μάλιστα σε τιμή ανταγωνιστική (ή και φτηνότερη) απ'αυτήν των άγνωστης προέλευσης και επεξεργασίας "εξωτικών" βιομηχανοποιημένων πολτών που κυκλοφορούν στην αγορά?

"Πολύ καλό για να το πιστέψεις" έλεγε ένας ράστα νεαρός σε ένα απο τα πηγαδάκια που στήθηκαν στα εγκαίνια του AltroMercato, του πρώτου μαγαζιού στην Ελλάδα που υπόσχεται οτι όλα τα εμπορεύματα του είναι προϊόντα δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου με τους παραγωγούς του Τρίτου Κόσμου.

"Απλώς συνηθίσαμε τόσο στην κυνική αντίληψη οτι εκμετάλλευση είναι η βάση των συναλλαγών μας με τον Νότο και οτι οι καλές προθέσεις δεν μπορεί να μην κρύβουν κάτι "σκοτεινό", ώστε γίναμε καχύποπτοι. Ή ίσως αναζητάμε ένα ακόμι άλλοθι για αμφισβήτηση" απαντούσε διφορούμενα ο ώριμος συνομιλητής του.

Πάντως όσοι συμμετέχουν στο πείραμα μιλούν για αμφισβήτηση στην πράξη των κανόνων του συνηθισμένου εμπορίου μεταξύ Βορρά και Νότου, που έχει ως βάση το να αγοράζει όσο πιο φτηνά μπορεί - αδιαφορώντας για τη διαδικασία παραγωγής - και να πουλά όσο πιο ακριβά γίνεται και να πολλαπλασιάζει το κέρδος του.

"Αποδέχεσαι τους κανόνες, αλλά αλλάζεις τα κριτήρια, καθώς μεσάζντες και τελικοί πωλητές είναι μη κερδοσκοπικοί φορείς. Αυτό επιτρέπει να αλλάζεις την κατανομή εισοδήματος υπέρ των παραγωγών, προσφέροντας τους πολύ μεγαλύτερες τιμές, ενώ το κέρδος απο τις πωλήσεις επενδύεται σε κοινωνικά προγράμματα στον Νότο και σε εκστρατείες ευαισθητοποίησης και επέκταση του δικτύου δίκαιου εμπορίου στο Βορρά. Μακρορόθεσμα αυτό συμβάλει στον περιορισμό της φτώχειας, στη διαμόρφωση καλών συνθηκών εργασίας και στη βιωσιμη ανάπτυξη των περιθωριοποιημένων παραγωγών του Τρίτου Κόσμου.

Είναι ένα πολύχρονο διεθνές κίνημα που εκπροσωπεί έναν ήπιο τρόπο να αλλάξεις τον κόσμο, μια οικονομική, κοινωνική και πολιτική πρόταση για έναν άλλο εφκτό κόσμο" εξηγεί η Μαρίνα Σάρλι, που εμπνεύστηκε τη δημιουργία της μη κυβερνητικής οργάνωσης Fair Trade Hellas κι έκανε πράξη μαζί με εκατοντάδες εθελοντές (και έναν μόνο έμμισθο υπάλληλο) το πρώτο μη κερδοσκοπικό κατάστημα αναλλακτικής αγοράς στην Ελλάδα, στην οδό Νίκης στο Σύνταγμα.

Ιταλίδα, με πολύχρονη εμειρία και δουλειά σε εθελοντικές οργανώσεις, ανάμεσά τους και στην ιταλική CTM, τη δεύτερη μεγαλύτερη οργάνωση δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου στον κόσμο, η Μαρίνα εμπνεύστηκε έναν χώρο "ευαισθητοποιημένης κατανάλωσης" που μας καλεί να αναζητήσουμε τι κρύβεται πίσω απο το προϊόν, ποιός και πως μπορούμε με τις αγορές μας να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα των παραγωγών του.

Τα προϊόντα AltroMercato, απο ρούχα, είδη σπιτιού και καλλυντικά έως κοσμήματα, δώρα, τρόφιμα, ποτά, εισάγονται απο τη CTM και φέρουν στις ετικέτες τους βασικές πληροφορίες για τις πρώτες ύλες, τη διαδικασία παραγωγής, τους τόπους και τους ανθρώπους που τα παράγουν.

Συνεχίζεται ...
Απο το Περιοδικό "Ε" - 9/4/2006

Marialena's Moments: Maya Angelou

Marialena's Moments: Maya Angelou

Μεταφράζω το post της Μαριαλένας γιατί μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση:

Τον Απρίλιο, η Μάγια Αγγέλου έδωσε μια συνέντευξη στην Οπρα με θέμα τα ευδομικοστά γενέθλιά της. Η Όπρα την ρώτησε πως αισθάνεται που μεγαλώνει.

Και εκείνη απάντησε πως "Είναι μια συναρπαστική" διαδικασία. Σχετικά με το σώμα της βλέπει αλλαγές κάθε μέρα ... όπως για παράδειγμα τα στήθη της.

Φαίνεται πως κάνουν αγώνα για να δουν ποιό θα φτάσει στη μέση της πρώτο. Το κοινό γέλασε μέχρι δακρύων. Η Μάγια είναι μια απλή και έντιμη γυναίκα που τα λόγια της κρύβουν μεγάλη σοφία!

Είχε πει:

> 1. Έμαθα πως οτι κι αν συμβει, όσο άσχημο και να φαίνετε σήμερα, η ζωή συνεχίζεται και όλα θα είναι καλύτερα αύριο.

> 2. Έμαθα πως μπορείς να μάθεις πολλά για ένα άτομο απο τον τρόπο που χειρίζεται 3 πράγματα: μια βροχερή μέρα, μια χαμένη βαλίτσα και μπερδεμένα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια.

> 3. Έμαθα οτι ασχέτως με το τι είδους σχέση είχες με τους γονείς σου, θα σου λείψουν άταν θα φύγουν απο τη ζωή σου.

> 4. Έμαθα οτι το να βγάζεις το ψωμί σου δεν είναι το ίδιο με το να ζεις.

> 5. Έμαθα οτι μερικές φορές η ζωή σου δίνει μια δεύτερη ευκαιρία.

> 6. Έμαθα οτι δεν πρέπει να δέχεσαι οτι σου πασάρουν. Μερικές φορές πρέπει να αποκρούεις κιόλας

> 7. Έμαθα πως όποτε αποφάσισα με ανοιχτή καρδιά, συνήθως πήρα την σωστή απάντηση.

> 8. Έμαθα πως άκόμα κι όταν έχω δυσκολίες δεν πρέπει να γίνομαι δύσκολη.

> 9. Έμαθα πως κάθε μέρα πρέπει να αγγίζεις κάποιον. Στους ανθρώπους αρέσει μια ζεστή αγγαλιά η ένα φιλικό χτυπηματάκι στον ώμο.

> 10. Έμαθα πως ακόμα έχω πολλά να μάθω.

> 11. Έμαθα πως οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι είπες και τι έκανες αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουν πως τους έκανες να αισθάνονται.

Τα παραπάνω είναι ελέυθερη μετάφραση των όσων είχε πει η συγγραφέας.

Έλληνας είσαι όταν ...

1. Κάνεις φραπέ πριν φύγεις απ' το σπίτι, όταν φτάνεις στο γραφείο, μετά το φαγητό, όταν έχεις καλεσμένους, πριν φύγουν οι καλεσμένοι, αφού φύγουν οι καλεσμένοι και πριν πέσεις για ύπνο.

2. Έχεις ακόμα ρούχα, από τότε που ήσουν 5 χρονών, φυλαγμένα σε βαλίτσες.

3. Αποκαλείς κάθε μεγαλύτερο πρόσωπο που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ "θείο" ή "θεία".

4. Δεν λες τίποτα στους γονείς σου, αλλά πάλι αυτοί νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, και σε κάνουν να πιστεύεις ότι όντως τα ξέρουν.

5. Μαθαίνεις πώς να εκλιπαρείς το προσωπικό του αεροδρομίου, για να επιτρέψουν τις παραπάνω βαλίτσες που έχεις, αμέσως μόλις ο πατέρας σου σταματήσει να το κάνει για σένα και την οικογένεια.

6. Όταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο και επιστρέψεις, βρίσκεις 20 άτομα να σε περιμένουν στο αεροδρόμιο.

7.Κάθε καλοκαίρι "πρέπει να πας στο χωριό".

8. Κάθε φορά που πας στο χωριό, γνωρίζεις συγγενείς που ούτε ήξερες ότι υπάρχουν, και δεν μοιάζουν καθόλου με την οικογένειά σου.

9.Ψάχνεις για πανεπιστήμιο όσο το δυνατόν πιο μακριά απ' το σπίτι, ή όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σπίτι.

10. Όταν τελειώσεις το πανεπιστήμιο, επιστρέφεις και πρέπει να μείνεις πάλι με τους δικούς σου και μαλώνεις μαζί τους για τα πάντα -σαν να μην είχες φύγει ποτέ.

11.Πάντα καταριέσαι τους Έλληνες, και όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό κάνεις φίλους μόνο Έλληνες.

12. Όλοι οι συγγενείς σου μαζί μπορούν να αποτελέσουν μια μικρή πόλη.

13. Όλοι είναι "οικογενειακοί φίλοι".

14. Μαλώνεις για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό.

15.Μαθαίνεις στους Ευρωπαίους/Αμερικανούς να βρίζουν στη γλώσσα σου.

16. Όταν βγαίνεις ραντεβού, αρχίζεις να σκέφτεσαι τα πιο απίθανα μέρη για να αποφύγεις συγγενείς ή οικογενειακούς φίλους.

17. Καταλήγεις σε ένα άθλιο απόμερο μέρος και πάλι πέφτεις στο συγγενή με τη μεγαλύτερη γλώσσα.

18. Νομίζεις ότι απελευθερώνεσαι, αν και δεν μπορείς ούτε να καπνίσεις δημόσια.

19. Αν φτάσεις τα 25 και δεν έχεις παντρευτεί, οι γονείς σου σε κάνουν να αισθάνεσαι πολύ γέρος.

20. Το να παντρευτείς είναι ο μόνος τρόπος να γλιτώσεις απ' τους γονείς σου.

21. Συμβουλεύεις τους φίλου σου πώς να επαναστατήσουν στους γονείς τους, όταν εσύ δεν μπορείς να κάτσεις ούτε μετά τις 12 έξω.

22. Λες πάντα "Aνοιξε το φως", αντί "Aναψε το φως".

23. Ρωτάς τον πατέρα μια απλή ερώτηση κι εκείνος σου λέει μια ιστορία για το πώς περπατούσε χιλιόμετρα ολόκληρα για να πάει σχολείο, χωρίς παπούτσια.

YIOTHESIES: ΑΣ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ

YIOTHESIES: ΑΣ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ


alombar42 said ...

Οπως ήδη έγραψα στην Κωσταντίνα, μπορώ να αναγνωρίσω το πρόβλημα, αλλά από μία σκοπιά μόνο - κι αυτό δεν με κάνει καλό κριτή. Αλλωστε δεν γνωρίζω το νόμο (κι ας βλέπω οτι χωλαίνει).

Μερικές σκέψεις:

- παιδιά, θύματα παρανομιών, μήπως καταλήξουν σε ιδρύματα, αν "χαλαρώσει" ο νόμος;

Τι εννοείς? Μήπως να το διευκρίνιζες λιγάκι?


- αν μετά από κάποια χρόνια οι πραγματικοί γονείς ξεπεράσουν το "πρόβλημα" και αναγνωρίσουν το λάθος τους, τί γίνεται; Θα ήταν άδικο μεν οι θετοί γονείς να "επιστρέψουν" το παιδί, λες και είναι αντικείμενο, αλλά θα ήταν εξίσου άδικο οι πραγματικοί γονείς να το στερηθούν μια ζωή επειδή κάποτε έκαναν ένα λάθος (τεράστιο εντάξει) ή επειδή είχαν δυσκολίες.

Οι γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους πολύ σπάνια "ξεπερνούν" τα πρπβλήματά τους. Τις περισσότερες φορές είναι ρεμάλια ξεγραμένα που δεν μπορούν και δεν θέλουν να τα μεγαλώσουν. Δεν μιλάμε εδώ για κάποιους που αναγκαστικά τα παραχώρησαν για λίγο στο ίδρυμα αλλά για ανθρώπους που έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους και δεν εμφανίστηκαν ποτέ.

Αυτό που πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας είναι το καλό των παιδιών και μόνο. Δεν μπορούν να τα αφήνουν οι υπέυθυνοι στο ίδρυμα μήπως δεήσουν οι γονείς να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και τα αναζητήσουν. Ούτε μπορούν εφόσον τα έχει μεγαλώσει μια οικογένεια ξαφνικά να τους πούνε "sorry λάθος. Αυτοί είναι οι γονείς σου".

Η ζωή είναι σκληρή και τα λάθη πληρώνονται αγαπητέ alombar42. Γονιός δεν είναι αυτός που δίνει ζωή αλλά αυτός που "ανασταίνει" ένα παιδί, αυτός που το οφελεί. Οι συμφέρον των φυσικών γονιών δεν πρέπει να μπει πάνω απο το συμφέρον των παιδιών τους, κατα την άποψή μου.


Βάζω το λινκ, ελπίζοντας οτι θα εμφανιστούν περισσότερες πληροφορίες εδώ. Οχι ιστορίες, αλλά προτάσεις αντιμετώπισης.

Σε αυτό θα συμφωνίσω κι εγώ. Ωστόσο το blog είναι καινούριο. Φαντάζομαι οτι θα δούμε περισσότερα στο μέλλον.


Για μένα, το όλο ζήτημα ανάγεται στην τεράστια υποκρισία της κοινωνίας που αδυνατεί να δεχτεί παιδιά "χωρίς καθώς πρέπει γονείς". Και αυτό ΔΕΝ αλλάζει εύκολα με νόμους.

Ναί αλλά οι νόμοι θα ήταν μια άρχή. Εξάλου δεν μπορούμε να ασκήσουμε πίεση σε κάθε άνθρωπο χωριστά αλλά τους νόμους τουλάχιστον τους ελέγχουμε.

Και πολλόι "καθώς πρέπει γονείς" δεν είναι και τόσο ενταξει. Ας μην κρυβόμαστε ...


Chaca-Khan said...

παιδιά ώπα. τί ν΄αυτό; τι θα πει "πάρε και τη δική μου υπογραφή"; συντάξτε ένα κειμενάκι κ μια φόρμα όπως στην anatheorisi.org ας πούμε να έχει νόημα. Κατά τ΄άλλα ΤΕΛΕΙΑ!! απλά εκτός από τον ΕΝΤΕΛΩΣ θεμιτό ενθουσιασμό να χει και κάποια λογική αυτό το πράγμα!!
Περιμένω να βάλω την υπογραφή μου. ΠΟΥ?

Καλά λές. Το να μαζέψουμε υπογραφές μέσω internet δεν είναι οτι καλύτερο. Το σωστό είναι να συντάξουμε μια επιστολή προς κάποιον υπέυθυνο και να την στείλουμε με το κανονικό ταχυδρομίο. Αυτό θα είχε μεγαλύτερη βαρύτητα πιστευω.