Τους ανθρώπους που αφήνουν τα πάντα και φεύγουν ολόκληρες ηπείρους μακριά για να φτιάξουν τη ζωή τους πρέπει να τους θαυμάζουμε. Να τους κοιτάμε με δέος. Γιατί θέλει πολλά κότσια κάτι τέτοιο.
— ⓢⓟⓘⓓⓔⓨ (@Silver_Spidey) February 26, 2021
πιθανότατα όμως δεν αφήνουν πίσω και το πρόνομιό τους που τους επιτρέπει να ξαναρχίσουν από το 0 αν δεν τα καταφέρουν και λόγω του προνομίου αυτού έχουν την ασφάλεια πώς δε θα βρεθούν στο δρόμο. πιθανότατα, μπορεί και όχι.#privilege_is_not_a_choice
— mud (@dexter913) February 26, 2021
Δε συμφωνώ καθόλου. Ποιο προνόμιο ειναι αυτό; Τι διασφαλιζει;
— ⓢⓟⓘⓓⓔⓨ (@Silver_Spidey) February 26, 2021
Στην παραπάνω ερώτηση απάντησα ήδη με τουι(2) αλλά δεν φτάνει. Το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση. Έφυγα τον χειμώνα του 2011 απο Ελλάδα και μετακόμισα στο Λονδίνο. Είχα απίστευτα πολλά προνόμια τα οποια δεν μπορούσα να τα δω γιατί μόνο μεσω σύγκρισσης με άλλους ανθρώπους τα αντιλαμβάνεσαι. Δεν είμαι πλούσια και οικονομικα δυσκολευόμουνα πολύ στην Ελλάδα οπότε είμαι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ. Πως ήταν οι Αλβανοί στην Ελλάδα το '90, έτσι. Ομώς παρόλες τις δυσκολίες είχα στην άκρη λίγα λεφτουδάκια για τα πρώτα έξοδα, δεν μου τα πήρε κανένας μεσολαβητής/καλοθελητής/δουλεμπορας για τα μεταφορικά. Μπήκα στην πόλη κιουρία, ούτε με κλεισαν σε τίποτα υποδομές στο Καλαί.
Οταν εψαχνα για σπίτι δεν ξύνιζαν τα μουτρα τους οι σπιτονοικοκύριδες. Ενω στις αγγελίες ζητούσαν συστάσεις (είναι διαδεδομένο εδω ώστε αν ήσουν κακοπληρωτής στον προηγούμενο σπιτονοικοκύρη να μην τους κάνεις κασκαρίκες. Το σύστημα λειτουργεί όπως οι συστάσεις για δουλεια). Τους έλεγα οτι μόλις μετακόμισα και δεν έχω και χαμογελούσαν και μου έλεγαν δεν πειράζει. Σε αντίθεση με άλλους ανθρώπους που τους ζητούσαν έξι μήνες μπροστά για να τους δώσουν τα κλειδιά.
Δεν είχα έτοιμη, στρωμένη δουλειά γιατί δεν ήμουν επιστήμονας. Βρήκα δουλειά σε ρεσεψιόν ξενοδοχείου - κάνοντας δηλαδή το επάγγελμα που εξασκούσα και στην Ελλάδα. Δεν είχα συστάσεις απο Ελλάδα κυρίως επειδή οι εργοδότες στην Ελλάδα είναι όπως είναι (ξερετε τι λεω συνθήκες γαλέρας και πληρωμές ψυχουλα και καταγγελίες στο ΙΚΑ για να πάρω τα δεδουλευμένα. Αν η κατάσταση δεν ήταν τέτοια δεν θα είχα φύγει εξάλου) και δεν είχε σημασία. Ενταξει η δουλειά δεν ήταν και πολύ σπουδαία αλλά ο μισθός μου εφτανε για τα προς το ζην και να βάλω κατι στην άκρη. Αν με λέγαν Chu Liu δεν θα είχα την ίδια μεταχείρηση.
Ανοιξα λογαριασμό σε τράπεζα με εγγυητή την δουλειά μου. Δεν μπήκαν εγγυητές για δάνειο ή για πιστωτικές κάρτες βεβαια αλλά είχα λογαριασμο άμεσα. Ενώ αν με έλεγαν Χασαν και ήμουν απο την Αφρική θα περίμενα εξι μήνες τουλάχιστον μέχρι να βεβαιωθούν οτι δεν είμαι τρομοκράτης και δεν θα στείλω λεφτά στους ISIS.
Τέλος εαν τα πράγματα ήταν αφόρητα και δεν μπορούσα να ζήσω στην Αγγλία για τον Φ, Χ, Ψ λόγω, μπορούσα να μπω στο αεροπλάνο και να γυρίσω πίσω πάλι κιουρία και κανεις δεν θα μπορούσε να μου πει τίποτα. Αυτό ειναι ενα προνόμιο που κανεις δεν το λαμβάνει υπόψη και όλοι το θεωρούν δεδομένο αλλά δεν έχουν την ίδια δυνατότητα όλοι.
Αυτό τι σημαίνει? Οτι όλα είναι τέλεια? Οτι βρέθηκα στην γη της Επαγγελίας ξαφνικά? Οχι βέβαια. Και δυσκολίες συνάντησα, και τα μούτρα μου έφαγα αλλά εαν δεν ήμουν λευκή και Ελληνίδα τα πράγματα θα ήταν απειρως δυσκολότερα, όπως θα καταθέσουν Έλληνες που θα προσπαθήσουν να άρθουν στην Αγγλία τώρα. Αυτά δεν τα γράφω για να κοκορευτώ οτι είμαι καπάτσα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να λέμε τα σύκα σύκα και την σκάφη, σκάφη.
