Πειρατικά CD

Τώρα τελευταία το φαινόμενο των CD μαϊμούδων έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Εκτός απο τους μαύρους που πουλάνε τα CD όπου σταθούν κι όπου βρεθούν άρχισαν κι εδώ να τα μοιράζουν απο το internet. Οι δισκογραφικές έχουν ξεκινήσει διαφημιστική καμπάνια με συνθήματα του τύπου "Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική" και "Ενα CD κοστίζει όσο 4 καφέδες. Αγόρασε καλύτερα το CD να γλυτώσεις και απο τα νεύρα" (δεν κάνω πλάκα, έτσι λέει το διαφημιστικο).

Σχετικά με τα παράνομα downloads ελληνικών δίσκων πιστεύω πως όλοι αυτοί που κατέβασαν το CD που τους κίνησε το ενδιαφέρον μόλις το άκουσαν και εφόσον τους ικανοποίησε πήγαν και το αγόρασαν. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή δεν μπορούν να περιμένουν είτε επειδή δεν είναι φανατικοί και θέλουν να ακούσουν τι αγοράζουν για να μην κλαίνε τα ευρώπουλά τους αργότερα. Και δεν σας κρύβω οτι έχω κατεβάσει πολλά CD απο διάφορες πηγές, που μετά τα έσβησα για να μην πιάνουν τόπο και είπα ευτυχώς που δεν τα'σκασα να τα αγοράσω.

Η αλήθεια είναι πως όταν ένας δίσκος αξίζει, κάνει πωλήσεις ο κόσμος να χαλάσει. Και το Euro Edition της Έλενας Παπαρίζου πρώτο πρώτο ήταν στα πειρατικά, και με μεγάλη διάρκεια. Ακόμα μπορείς να το βρεις, αλλά έγινε και πλατίνα.

Επίσης όσοι μένουν στην Αθήνα ή Θεσ/νικη είναι εύκολο να προμηθευτούν το CD της Έλενας και οποιοδήποτε άλλο θελήσουν αλλά δεν μένουν όλοι εδώ. Υπάρχει κόσμος στην Γερμανία, Αυστραλία κτλ που κάνουν μαύρα μάτια να δουν τις νέες κυκλοφορίες για να μην μιλήσω για τις πιο παλιές που είναι πλέον ανύπαρκτες. Το ξέρω διότι λόγο Eurovision έχω αρκετούς ιντερνετικούς φίλους, μη Έλληνες, που αναζητούν ελληνική μουσική δια της νομίμου οδού, και δεν βρίσκουν.

Και όσο για την τιμή, όντως υπάρχουν πολύ καλά άλμπουμ με λίγα χρήματα όπως το "Υπάρχει Λόγος" της Παπαρίζου που είναι διπλό αλλα στοιχίζει 15 ευρώ σε κανονικές συνθήκες. Αλλά δυστυχώς δεν το πουλάνε παντού τόσο. Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο CD διότι για αυτό έχω στοιχεία και μπορώ να πω οτι κυκλοφορεί και με 18 και 20 και 21,50 στην επαρχία. Για να μην μιλήσω για αγορές απο ηλεκτρονικά καταστήματα, που σημειωτέον τα περισσότερα δεν έχουν σελίδες στα αγγλικά. Απευθύνονται μόνο σε Έλληνες και τους γδέρνουν κιόλας. Υπολογίστε 15% πάνω απο την τιμή των καταστημάτων συν τα ταχυδρομικά.

Οπότε τι να κάνει ο κάθε χριστιανός? Απο τη μια θα πρέπει να του βγει το λάδι στο ψάξιμο και να πληρώσει το CD χρυσό (στα ηλεκτρονικά καταστήματα το "Υπάρχει Λόγος" στοιχίζει περίπου 20 ευρώ + ταχυδρομικά) και απο την άλλη του δίνεται η δυνατότητα να τα κατεβάσει με 1 κλικ. Ε, τι να κάνει?

Δε λέω πως είναι σωστό απλά έχει και τα δίκια του. Οι δισκογραφικές αντί να περνάνε νόμους που κυνηγούν τον κόσμο και να βγάζουν λόγους κατά της πειρατείας κτλ κτλ μήπως να προσπαθήσουν να λύσουν αυτά τα προβλήματα? Δεν νομίζετε πως χρειάζεται να γίνει κάτι ουσιαστικό για να εκλείψει το φαινόμενο? Και εδώ που τα λέμε εαν δεν υπήρχε το φαινόμενο της πειρατείας 30 ευρώ θα τα αγοράζαμε τα CDs. Εξαιτίας της πειρατείας φιλοτιμήθηκαν οι εταιρείες να κατεβάσουν τις τιμές. Η εποχή που πήγαινες σε δισκάδικο και δεν έβρισκες νέα κυκλοφορία με λιγότερο απο 18 ευρώ (ακόμα και για πανάσχετους καλλιτέχνες) δεν είναι πολύ μακριά.

Και να αναφέρω και κάτι άλλο. Οι εταιρείες αποφασίζουν να "προωθήσουν" κάποια άτομα και τους υπόλοιπους τους αφήνουν στα αζήτητα. Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα για την Έλενα και μερικά ακόμα πρώτα ονόματα αλλά υπάρχει για άλλους καλλιτέχνες. Παράδειγμα ο δίσκος της Καλομοίρας. Αποφάσισε η HEAVEN να πρωοθήσει την Κοκκίνου και τον τελευταίο δίσκο της Καλομοίρας δεν τον στέλνουν στα καταστήματα πια. Πας στο ΜETROPOLIS και σου λένε "Έχει τελειώσει. Το παραγγέιλαμε αλλά ..." Ή τα παλιά CD της Ευρυδίκης ας πούμε. Όποιος πάει και ζητήσει δίσκο πριν το 1996 ατύχησε. Δεν αναφέρω αυτά τα παραδείγματα γιατί είναι οι πολύ σπουδαίες καλλιτέχνιδες και τις σαμποτάρουν, ούτε προσπαθώ εμμέσως να τις προωθήσω, απλά το αναφέρω για να εξηγήσω γιατί υπάρχει το φαινόμενο της πειρατείας μέσω ιντερνετ και πως το προκαλλούν οι δισκογραφικές.

Δυστυχώς η πειρατεία πλήττει περισσότερο τους πρωτοεμφανιζόμενους. Αυτούς που το μέλλον τους στη δισκογραφία κρίνεται απο το αν θα πουλήσουν 3000 ή 3100 κομμάτια. Για τα πρώτα ονόματα (Βίσση, Πλούταρχος, Ρουβάς κ.α.) είτε πουλήσουν 40.000 είτε 41.000 το ίδιο κάνει. Πάλι πρώτο όνομα θα είναι σε κέντρο. Πιθανότητα να τους αποσύρουν απο τη δισκογραφία δεν υπάρχει οπότε ζημιά μεν να μην πουλήσει 1000 κομμάτια παραπάνω αλλά όχι τόσο μεγάλη. Και εαν δεν λάβουν ουσιαστικά μέτρα για την πάταξη του φαινομένου οι δισκογραφικές, μέτρα που να "χτυπούν" τη ρίζα του προβλήματος και όχι το αποτέλεσμα, θα δουν τα κέρδη τους να μειώνονται κατακόρυφα όσα σποτάκια και να δείξουν.

Οπότε το σύνθημά μου είναι:
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ CD
ΚΑΤΩ Η ΕΚΜΕΤΤΑΛΕΥΣΗ (των μουσικόφιλων απο τις δισκογραφικές),

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ