Έλα στραβάδια, ώρα να σας μάθω πάλι κάτι.
Πάμε Γαλλική Επανάσταση επειδή δεν σας τα χουνε πει καλά.
Το 1775 στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας ο Λουδοβίκος ο γιώτα σίγμα ταυ. Πολύ καλό παιδί, μελετηρό, ικανό, έξυπνο και πάνω από όλα φιλάνθρωπο. Φτου να μην το ματιάσω δηλαδή.
Τότε στην Γαλλία υπήρχαν τρεις κοινωνικές τάξεις.
Ο Κλήρος, οι άνθρωποι του θεού, οι ποιμένες, βοήθεια μας.
Οι ευγενείς. Κούκλοι, ικανοί, πανέξυπνοι, εργατικοί- άλλο που δεν δούλευαν.
Η πλέμπα. Τεμπέληδες, άσχημοι και αχάριστοι.
Εκείνα τα χρόνια λοιπόν έπαιζε οικονομική κρίση στην Γαλλία. Λογικό αφού οι πλεμπαίοι δεν κόβανε αποδείξεις.
Σιγά μην το παραδεχτούνε βέβαια. Τα ρίχνανε στον Λουδοβίκο και τους ευγενείς. Τι να κάνουν οι άνθρωποι; Κάθε δεύτερο βράδυ είχαν μπαλέτο, που να τα προλάβουνε όλα.
Και όχι τίποτε άλλο, κατηγορούσανε και την Μαρία Αντουανέτα, την σύζυγο του Λουδοβίκου για υπερβολικές σπατάλες. Δηλαδή ολόκληρη βασίλισσα σαν την γύφτισσα θα βγαινε έξω να την γελάει ο κόσμος και εκείνος ο Κουδούνας πως τον λένε του μαστάηλροκς;
Εντάξει ίσως ήταν υπερβολικός ο ελέφαντας σαν κατοικίδιο αλλά σκυλάκια είχε και η κάθε τελευταία δούκισσα. Τέλος πάντων, να τανε η ζήλια ψώρα, αυτό μόνο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά είχαν και τους Διαφωτιστές. Άλλοι από κει.
Αυτοί οι Διαφωτιστές λέγανε κάτι πράματα τρελά ρε. Για κατάργηση διακρίσεων, ισότητα και τέτοια. Αδερφές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια δηλαδή. Από τότε οι αναρχοκομμουνιστάδες υπήρχανε και κάνανε μανούρες ρε, σαν τις κατσαρίδες ένα πράμα.
Τέλος πάντων ο Λουδοβίκος για να αντιμετωπίσει την κρίση φορολόγησε παραπάνω την τρίτη τάξη. Το πιο λογικό πράμα ανα τους αιώνες. Αφού ακόμη αυτό κάνουν σε κάθε κρίση. Χαζοί είναι αυτοί, δεν ξέρουν; Ποιος θα σώσει την χώρα; Αυτός που έχει τον πλούτο ή αυτός που τον παράγει;
Φυσικά οι πλεμπαίοι, όπως πάντα τσίνησαν. Όλη μέρα δούλευαν στον καθαρό αέρα και τα χωράφια και δεν τους έφτανε. Και για πέντε μέρες μόνο ε; Την μία δούλευαν τσάμπα για τον τοπικό άρχοντα. Να ναι καλά που τους έδινε δουλίτσες. Αλλά που οι αχάριστοι.
Το 1788 λοιπόν παίχτηκε μια κακή σοδειά στα σιτηρά και τον επόμενο χρόνο υπήρχε έλλειψη ψωμιού στους φούρνους. Ε τι; Θα σηκωνόντουσαν οι ακαμάτες οι πλεμπαίες πρωί να ζυμώσουν; Έτοιμα τα ήθελαν όλα. Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος ρε!
Η Αντουανέτα φυσικά είπε την καλύτερη λύση. Να φάνε παντεσπάνι. Άμα ψάξετε έχει κάτι συνταγές ο Πετρετζίκης εύκολες και γρήγορες. Αλλά που λογική στην πλέμπα. Θέλανε ψωμί. Να φάτε ρε, να γίνετε 300 κιλά αχάριστοι!
Η άλλη λύση ήταν να αγοράσουν σιτηρά. Αλλά που λεφτά.
Τότε ο Λουδοβίκος, για να δείτε τι προοδευτικός ήταν, έκανε σύγκληση των Γενικών Τάξεων μετά από 150 χρόνια. Και όχι μόνο αυτό. Έδωσε, κρατηθείτε καλά ε, και ψήφο στην τρίτη τάξη! Μιλάμε για πρωτοποριακά πράματα. Ψήφο στην πλέμπα!
Για να καταλάβετε δηλαδή επειδή είστε και στούρνοι.
-Οι 130.000 περίπου κληρικοί είχαν μια ψήφο
-Οι 350.000 ευγενείς μια ψήφο
-Οι 28 εκατομμύρια πλεμπαίοι μια ψήφο
Πόσο πιο δημοκρατικό ρε πούστη, ούτε ο Πλάτωνας δεν θα τα σκεφτόταν αυτά.
Στην σύγκληση λοιπόν αποφασίστηκε δημοκρατικά, με ψήφους 2-1 να επιβάλλουν και άλλο φόρο στην τρίτη τάξη. Μαντέψτε ποιοι γκρίνιαξαν λέγοντας άδικο το αποτέλεσμα; Ε φυσικά! Μοναρχία δεν τους κάνει, δημοκρατία δεν τους κάνει, τι στο διάλο θέλανε δηλαδή.
Πήγανε λοιπόν σε ένα μπιλιαρδάδικο εκεί κοντά και αφού γίνανε λιάτσα αρχίσανε να στέλνουν στον Λουδοβίκο απαιτήσεις. Αυτός, καλό παιδί είπαμε, είπε να κάνει λίγο πίσω. Εμ δεν τα κάνουν αυτά ρε Λουδοβίκε. Φχαριστιούνται ποτέ οι πλεμπαίοι; Όλο ζητάνε.
Κάπου τότε λοιπόν κυκλοφορήσανε κάτι φέηκ νιουζ, λογικά ο Μαρά τα έβγαλε. Ο Μαρά ήταν δημοσιογράφος ,παπαγαλάκι των πλεμπαίων, τον έφαγε μια κοκόνα στο μπάνιο, ποιος ξέρει τι της έκανε.
Τα φέηκ νιουζ λοιπόν λέγανε ότι ο Λουδοβίκος φέρνει στρατό στο Παρίσι για να τηρήσει την τάξη.
Άλλο που δεν θέλανε οι πλεμπαίοι ξεσηκώθηκαν και στις 14 Ιουλίου 1789 πήγαν και κατέλαβαν το φρούριο της Βαστίλης για να βρούνε μπαρούτι.
Αυτή η μέρα θεωρείται από τότε η μέρα της Επανάστασης.
Αυτά για τώρα, κοιτάχτε να τα μάθετε και θα συνεχίσουμε άλλη φορά.
Ο πυρετός της Τουλίπας by Deborah Moggach
