Μπορείς να αγοράσεις κους - κους απο τον πρώτο συνεταιρισμό παλαιστινίων γυναικών προσφύγων απο το Λίβανο, την Ιορδανία και την Παλαιστίνη, καλάθοα απο φύλλα μπανάνας της ομάδας των γυναικών Αμουγιάνγκου της Κένυας, που χάρη στο δίκαιο εμπόριο μπορεσαν να αποκτήσουν ένα φορτηγάκι για να φτάνουν ευκολότερα στις φυτείες* αναψυκτικό Γουαρανίτο, απο εκχυλίσμα ενός βραζιλιάνικου φρούτου - τόσο δυναμωτικό, που οι ντόπιοι λένε οτι χάρη σε αυτό αντέχουν να χορεύουν με τις ώρες -, που το συλλέγουν τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου Φυλών Σατερέ Μαουέ και με τα έσοδα προωθούν τη διάσωση του βιότοπού τους στον Αμαζόνιο* κεραμικά απο ομάδες φιλιππινέζων παραγωγών της Saffy, οργάνωσης που προωθεί τη συμμετοχή στην παραγωγή και σε προγράμματα κοινωνικής ένταξης. Καλλυντικά φτιαγμένα απο πρώτες ύλες συνεταιρισμών που αντιμάχονται την ιδιωτικοποίηση των καλλιεργειών και τις πολιτικές πιέσεις των μεγάλων εργοστασίων. Εξωτικά ροφήματα που συλλέγονται απο συνεταιρισμό μιας απο τις επαρχίες της Κένυας που έχει πληγεί περισσότερο απο την ξηρασία - με τα έσοδα απο τις πωλήσεις κατασκευάζει ένα εκτεταμένο σύστημα ύδρευσης. Κιλίμια της Ένωσης Χειροτεχνών Αχ Κεν της Γουατεμάλας, της οποίας οι 777 γυναίκες ιθαγενείς Μάγια - στην πλειονότητά τους χήρες που έχασαν τους άντρες τους στον εμφύλιο - κατάφεραν να ιδρύσουν ένα κέντρο εκπαίδευσης για τη βελτίωση της παραγωγής τους και έναν βρεφονηπιακό σταθμό για τα παιδιά τους.
Οι οργανώσεις δίκαιου εμπορίου συνεργάζονται με τους λιγότερο προνομιούχους παραγωγούς, προσφέροντας τους περίπου το 40% της τελικής τιμής του προϊόντος, ενώ συχνά καθιερώνουν μια διασφαλισμένη προς τα κάτω τιμή, ως "τιμή επιβίωσης", αυτή δηλαδή που επιτρέπει στους παραγωγούς να απολαμβάνουν καλές συνθήκες εργασίας, ασφάλιση, βάρδιες, άδειες κ.λπ. Συγχρόνως, προπληρώνουν το 50% της παραγγελίας, ώστε οι παραγωγοί να έχουν λεφτά να αναπτύξουν τα προϊόντα τους και να γίνουν αυτοδύναμοι. Όσο για το υπόλοιπο 60% της τιμής, αφορά τα έξοδα μεταφοράς, επεξεργασίας (όπου απαιτείται), τυποποίησης και διανομής στα καταστήματα ενναλλακτικής αγοράς που, σαν το AltroMercato, είναι μη κερδοσκοπικά.
"Μια μπάλα ίσως εδώ είναι πιο ακριβή, αλλά δεν την παράγουν ανήλικα παιδιά - σκλάβοι που δουλέυουν 14 ώρες την ημέρα. Τα ψώνια είναι η καθημερινή μας ψήφος και νομίζω οτι πια είναι πολλοί οι καταναλωτές που, όταν αγοράζουν ένα πουκάμισο απο ένα πολυκατάστημα για 7 ευρώ, αναρωτιούνται τι συνθήκες δουλειάς τελικά πληρώνουν" λέει η κ. Σάρλι. "Γι' αυτό, όταν μας ρωτάνε αν οι τιμές είναι φτηνές ή ακριβές, τους απαντάμε "είναι σωστές", είναι αυτό που πρέπει να είναι για να μπορέσει να αμειφθεί δίκαια η κοινότητα των παραγωγών".
"Σωστή τιμή" είναι η μαγική φράση σ'αυτήν την εναλλακτική αγορά που γεννιέται στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, συμπιέζει το κέρδος του πωλητή και όχι του παραγωγού και περιλαμβάνει μια πολύτιμη προστιθέμενη αξία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα πρόσθετα δε και αρκετά σωστή και για την τσέπη όλων όσοι έσπευσαν να αδειάσουν τα ράφια του AltroMercato, υποστηρίζοντας πως οι τιμές του είναι ανταγωνιστικές αναλόγων της αγοράς.
Ποιοί είναι αυτοί? Απο γιάπηδες ως φρικιά κι απο καθωσπρέπει νέους ως εναλλακτικούς μεσηλίκους, που φαντάζομαι μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό¨είναι ψυλλιασμένοι - με οτι κι αν σημαίνει η λέξη. "Πολύ καλό για να είναι αληθινό, σιγά μην ανοίγουν κοτζάμ μαγαζί στη Νίκης και δουλεύουν για την πλάκα τους, "εθελοντικά" δίχως κέρδος!" επανέλαβε ο ράστα νεαρός, παίζοντας με την καχυποψία μας.
Και ο ώριμος συνομιλητής του, απτόητος αντέτεινε: "Στο κάτω κάτω, σε καπιταλισμό ζούμε. Κι αν ορισμένοι κερδίζουν, σε χαλάει να πληρώνονται καλύτερα κάποιοι φτωχοί και να έχεις την αίσθηση - ή την ψευδαίσθηση - οτι κάτι πρόσφερες κι εσύ?"
Ακούγοντάς τους θυμήθηκα τον αφορισμό του Καράνα, ενός βραζιλιάνου επισκόπου, που διαμαρτυρόταν: "Οταν δίνω ψωμί στους φτωχούς με λένε άγιο, όταν τους ρωτώ γιατί είναι φτωχοί με χαρακτηρίζουν κουμουνιστή". Τώρα που ο υπαρκτός κομμουνισμός σχεδόν εξέπεσε στην ανυπαρξία, αν σκεφτόταν πως να δημιουργήσει συνθήκες για να βγουν απο τη φτώχεια, σίγουρα επιφυλακτικοί διανοούμενοι της αμφισβήτησης θα τον κατηγορούσαν ως "κρυπτοεκμεταλλευτή". Σας διαβεβαιώνω θα του ήταν αδιάφορο.
Οι οργανώσεις δίκαιου εμπορίου συνεργάζονται με τους λιγότερο προνομιούχους παραγωγούς, προσφέροντας τους περίπου το 40% της τελικής τιμής του προϊόντος, ενώ συχνά καθιερώνουν μια διασφαλισμένη προς τα κάτω τιμή, ως "τιμή επιβίωσης", αυτή δηλαδή που επιτρέπει στους παραγωγούς να απολαμβάνουν καλές συνθήκες εργασίας, ασφάλιση, βάρδιες, άδειες κ.λπ. Συγχρόνως, προπληρώνουν το 50% της παραγγελίας, ώστε οι παραγωγοί να έχουν λεφτά να αναπτύξουν τα προϊόντα τους και να γίνουν αυτοδύναμοι. Όσο για το υπόλοιπο 60% της τιμής, αφορά τα έξοδα μεταφοράς, επεξεργασίας (όπου απαιτείται), τυποποίησης και διανομής στα καταστήματα ενναλλακτικής αγοράς που, σαν το AltroMercato, είναι μη κερδοσκοπικά.
"Μια μπάλα ίσως εδώ είναι πιο ακριβή, αλλά δεν την παράγουν ανήλικα παιδιά - σκλάβοι που δουλέυουν 14 ώρες την ημέρα. Τα ψώνια είναι η καθημερινή μας ψήφος και νομίζω οτι πια είναι πολλοί οι καταναλωτές που, όταν αγοράζουν ένα πουκάμισο απο ένα πολυκατάστημα για 7 ευρώ, αναρωτιούνται τι συνθήκες δουλειάς τελικά πληρώνουν" λέει η κ. Σάρλι. "Γι' αυτό, όταν μας ρωτάνε αν οι τιμές είναι φτηνές ή ακριβές, τους απαντάμε "είναι σωστές", είναι αυτό που πρέπει να είναι για να μπορέσει να αμειφθεί δίκαια η κοινότητα των παραγωγών".
"Σωστή τιμή" είναι η μαγική φράση σ'αυτήν την εναλλακτική αγορά που γεννιέται στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, συμπιέζει το κέρδος του πωλητή και όχι του παραγωγού και περιλαμβάνει μια πολύτιμη προστιθέμενη αξία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα πρόσθετα δε και αρκετά σωστή και για την τσέπη όλων όσοι έσπευσαν να αδειάσουν τα ράφια του AltroMercato, υποστηρίζοντας πως οι τιμές του είναι ανταγωνιστικές αναλόγων της αγοράς.
Ποιοί είναι αυτοί? Απο γιάπηδες ως φρικιά κι απο καθωσπρέπει νέους ως εναλλακτικούς μεσηλίκους, που φαντάζομαι μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό¨είναι ψυλλιασμένοι - με οτι κι αν σημαίνει η λέξη. "Πολύ καλό για να είναι αληθινό, σιγά μην ανοίγουν κοτζάμ μαγαζί στη Νίκης και δουλεύουν για την πλάκα τους, "εθελοντικά" δίχως κέρδος!" επανέλαβε ο ράστα νεαρός, παίζοντας με την καχυποψία μας.
Και ο ώριμος συνομιλητής του, απτόητος αντέτεινε: "Στο κάτω κάτω, σε καπιταλισμό ζούμε. Κι αν ορισμένοι κερδίζουν, σε χαλάει να πληρώνονται καλύτερα κάποιοι φτωχοί και να έχεις την αίσθηση - ή την ψευδαίσθηση - οτι κάτι πρόσφερες κι εσύ?"
Ακούγοντάς τους θυμήθηκα τον αφορισμό του Καράνα, ενός βραζιλιάνου επισκόπου, που διαμαρτυρόταν: "Οταν δίνω ψωμί στους φτωχούς με λένε άγιο, όταν τους ρωτώ γιατί είναι φτωχοί με χαρακτηρίζουν κουμουνιστή". Τώρα που ο υπαρκτός κομμουνισμός σχεδόν εξέπεσε στην ανυπαρξία, αν σκεφτόταν πως να δημιουργήσει συνθήκες για να βγουν απο τη φτώχεια, σίγουρα επιφυλακτικοί διανοούμενοι της αμφισβήτησης θα τον κατηγορούσαν ως "κρυπτοεκμεταλλευτή". Σας διαβεβαιώνω θα του ήταν αδιάφορο.
Απο το Περιοδικό "Ε" - 9/4/2006
No comments:
Post a Comment