Friday, December 28, 2018

Τα νέα κάλαντα

Τρίγωνα κάλαντα
Μες την γειτονια
Ήρθανε τα Εμφια
Άλλη μια φορα
Έϊ
Τρίγωνα κάλαντα
Σκόρπισαν παντού
Ήρθαν κ τα τέλη
Τα τέλη του αμαξιού

Μέτρα γιορτινά
θα ρθουνε ζεστά
Αύξηση στα πάντα
Την νέα την χρόνια

Μέτρα γιορτινά
Θα ρθουνε ζεστά
Τελειώσε το πάρτυ
Μας πήραν τα βρακια


Saturday, November 24, 2018

Brief Answers to the Big Questions by Stephen Hawking


Forces govern our universe – but a divine creator probably isn’t among them.
Why are we here? Where did we come from? Why are things this way?

Science and religion both offer answers to these fundamental questions, and both come to radically different conclusions. One argues there is inherent meaning in human life, the other that our existence is little more than accidental. It’s no wonder they’re viewed as two conflicting creeds.

But these questions come from a natural human tendency to understand and explain our universe – to search for answers and meaning. At first, these explanations came from religion. Gods were seen as causes of lightning, storms and eclipses. But now we have a more rational, consistent and verifiable explanation: our universe is a giant machine, governed by a set of unbreakable natural laws.

Just think about a simple game of tennis. Here, the ball always ends up exactly where these natural laws – like gravity and motion – predict. No anomalies. No exceptions. There’s variables, of course, like the player’s muscle power or the wind speed, but these act as mere data points, processed by these natural laws in an unchanging way to calculate the outcome.

And these laws aren’t just unchanging – they’re also universal.

This means that what applies to our tennis ball also applies to the largest celestial beings. The revolutions of our planet obey these laws, as does an icy meteor hurtling through interstellar space. What’s more, natural laws can’t be broken: even God would be subject to them, which disagrees with theology’s insistence of divine omnipotence.

Yet there might be a way to reconcile modern science with the idea of God.

This involves defining God as these fundamental laws of nature rather than a conscious being who created them. This is how Einstein referred to God – as a reference term for the observable, unbreakable rules of the cosmos.

This explanation is going to be unsatisfactory to many people. That’s because many of us are used to thinking about God as a human-like, sentient being – one with which we can have a personal relationship. But when you look at the universe in all its terrifying magnitude and compare it to how small and accidental human life is, the chance of a divine creator is minuscule.

But if our traditional explanation for the creation of the universe is flawed, how did the universe begin?

We can’t logically ask the question “What came before the Big Bang?”
Most of us have heard of the Big Bang – it’s the most widely accepted scientific theory for how our universe came into being. In nanoseconds, the universe went from an infinitely dense point, maybe smaller than a proton, to a rapidly expanding body which continues to grow today.

In fact, the discovery that our universe is expanding helped develop the Big Bang theory. It was uncovered by a scientist named Edwin Hubble.

In 1929, Hubble carefully analyzed light from distant galaxies. His aim was to measure if these galaxies were moving, and if so, where. His findings were some of the most revolutionary in the history of science.

Hubble showed that almost all galaxies are moving away from one another. What’s more, the further they are from Earth, the faster they move. Based on their speeds, we know these galaxies were extremely close together about 10 to 15 billion years ago. Perhaps so close that everything occupied the same point in space – a singularity.

Evidence supporting such a theory first appeared in 1965, with the discovery of faint background microwaves in space. This strongly suggests the universe had a very dense, very hot beginning. These microwaves are likely leftover radiation from an initial “bang.”

But the question remains: What came before the Big Bang?

The answer involves Einstein and his revolutionary discovery that space and time aren’t separate entities. Instead, they’re interwoven into a “fabric” we call space-time – the stage on which the universe exists.

And space-time can be warped by the high levels of gravity which massive objects possess, similar to placing a bowling ball on a mattress. It’s hard to process, but the most massive objects – like black holes – can warp space-time so violently that time itself stops.

So, let’s travel back to the start of the universe. The cosmos begins to contract, reaching an infinitely small, infinitely dense singularity similar to a black hole. Here, both space and time are no longer functioning according to our classical understanding of them.

Now, we have an answer: By following the “chain of causality” back to its furthest point, we can prove the Big Bang couldn’t have a cause because time didn’t exist. There was no time for a cause to exist in.

Let that sink in for a moment before we tackle something equally mysterious: alien life.

There’s no easy answer to the question of alien life.
Aliens have captured our imagination for decades. We’ve seen them in movies, read about them in science fiction novels and killed them in computer games. Some people even claim to have met them. But what are the chances intelligent life actually exists beyond Earth?

Well, if we take the only example we have – Earth – it seems probable that extraterrestrial lifeforms have developed.

That’s because we have fossil evidence of basic life on our planet from 3.5 billion years ago – just 500 million years after the earth became habitable. And by the time Earth had formed, the universe was celebrating its seven billionth birthday. Many alien civilizations could have risen, mastered space travel and colonized their galaxy before we discovered fire!

So, the time frame seems to check out – but what about habitable planets?

On the face of it, this doesn’t seem problematic either. It’s estimated that 20 percent of all stars have Earth-like planets orbiting them in the Goldilocks Zone – a region capable of sustaining life because it’s not too distant from its star to be an icy wasteland, but not close enough to fry its inhabitants.

Let’s put that into perspective. There are roughly 200 billion stars in our galaxy, the Milky Way. This potentially gives us forty billion Earth-like planets just in our cosmic neighborhood.

But if alien life seems so plausible, why haven’t we been visited?

One theory argues that alien life might be common, but intelligent life is exceptionally rare.

Let’s look at Earth again. Life took 2.5 billion years to go from single- to multi-celled organisms, which are needed for intelligent life. This is a significant chunk of the time we have available before our sun explodes. So there could have been many other life-sustaining worlds developing, only to be blown up by a grumpy old star.

And this isn’t alien life’s only existential threat: 66 million years ago, a small asteroid or comet slammed into Earth. It wiped out all of the dinosaurs – our planet’s previous dominant species.

This was Earth’s last major impact, and we’ve been pushing our luck for a while now. A reasonable estimate for these collisions is around once every 20 million years. If this is true, it might be just down to good fortune that human life has developed on Earth, as our planet is long overdue for an interstellar collision. Other lifeforms might not have been so lucky.

It might be possible to predict the future – but it’s unlikely.
Imagine if you could predict the future. You could buy a winning ticket to next week’s lottery, discover the questions on your upcoming test or even dodge impending death. It’s a tempting prospect – but is it possible?

In this conventional sense, no. But there's one, albeit improbable, scenario where it might be possible.

This possibility is connected to French scientist Pierre-Simon Laplace. Laplace argued that if we knew the positions and speeds of all the universe’s particles, we could calculate their future behavior. If you knew the position of your car at a specific moment, and knew it was travelling at 60 km an hour, you could easily calculate where it would be 30 minutes from now.

Laplace’s idea is actually a central principle of classical science – the notion that our universe’s state at a particular time determines its future states. This allows us to predict the future, at least in theory.

In the twentieth century, however, German physicist Werner Heisenberg threw cold water on Laplace’s logic.

Heisenberg discovered that, due to the way light waves are packaged into discrete units called quanta, you cannot measure both the speed and position of a particle simultaneously; the more accurately you measure one, the less accurately you can measure the other. This rule became known as the uncertainty principle, and it demanded that physics discover a new way of viewing the world.

This view came about in the first half of the twentieth century, in the form of the notoriously complex theory of quantum mechanics.

In quantum mechanics, particles do not possess well-defined positions and speeds. Rather, these values are represented by something called a wave function. A wave function is a set of numbers, each one representing a different point of space. The size of the wave function predicts the probability that the particle will be found in each point of space. As for predicting the speed of the particle at any given point, we can do this by measuring how much the wave function varies between two points in space.

But quantum mechanics also presents us with many problems. For a start, we’re able to predict only half as much information about a particle within the classical view of science. That means we can only work out its wave function, rather than its position and speed. What’s more, the theory of quantum mechanics seems to break down in extreme conditions where space-time becomes warped – like the interiors of black holes.

Even light cannot escape a black hole – but something can.
Imagine you’re on an interstellar space flight with a rookie captain. In her excitement and zeal, she’s drifted off course – and into the orbit of a black hole. Its gravity is drawing your ship closer to certain death, but maybe you’ll be comforted by the fact you’ll be the first human to see past the event horizon of a black hole – before being squashed into stardust near its core, that is.

Black holes are formed when stars collapse. This happens because these giant balls of gas possess an incredible amount of mass – and the more mass there is, the more gravity accompanies it.

So why isn’t, say, our sun currently collapsing?

That’s because throughout a star’s life, it supports itself against its own gravity through the creation of thermal pressure. Inside every star, a huge amount of energy is being generated through nuclear processes which convert hydrogen into helium. This pushes back against implosion – but only for a time.

Eventually, a star will run out of nuclear fuel. When this happens, most stars draw all surrounding matter inward and contract to an infinitely dense, infinitely small point or singularity – this is the black hole.

Unfortunately, it’s not possible to examine singularities. Gravity is so strong around a black hole that, within a certain boundary, even light cannot escape. This boundary is known as the event horizon.

Think of the event horizon like sailing a ship over Niagara Falls. As you get closer, the current becomes stronger – but it’s possible to escape providing you have enough power. But once your vessel tips over that precipice, there is no hope. You’re taking the ride of your life.

But if the universe has been around for billions of years, and nothing can escape a black hole, shouldn’t the cosmos be drowning in them?

Well, it turns out that some things can escape a black hole.

In 1974, Stephen Hawking discovered that black holes release particles at a steady rate – and the answer again lies in quantum mechanics. His theory argues that space is filled with particles and antiparticles. They’re in a constant process of bonding, separating and then annihilating one another. The complex interaction of these pairs with black holes – particularly when partners are separated by the event horizon – causes black holes to lose mass, shrink and eventually disappear.

Take a deep breath. Let’s explore some questions about our species now.

To survive on Earth, we need to take immediate action.
So far, we’ve been addressing the biggest questions the universe has to offer; let’s turn our attention to issues at home on planet Earth.

Our planet is threatened in so many different ways that it can be overwhelming. Quite frankly, it doesn’t look too good for Mother Earth. In general, we can divide threats into two categories: events outside our control, and events within it. Let’s look at both in turn.

As we’ve seen, according to the laws of both physics and probability, our planet is long overdue for an asteroid collision. And perhaps this is the most frightening of threats we face – with our current technology we’re utterly powerless to prevent destruction.

But this can also put things into perspective for us. We shouldn’t fret about the inevitable; instead, we should focus our energy on humanity’s fixable issues.

And the most immediate of our threats is climate change. Given our planet’s ecology, our current global emissions are completely unsustainable. Rising ocean temperatures will release more carbon dioxide into the atmosphere and melt the polar ice caps. In turn, these smaller ice caps reduce the amount of solar energy reflected back into space, further heating the planet.

This is the well-known greenhouse effect, and we urgently need to find technological and political solutions to reduce our carbon footprint before this effect becomes uncontrollable. If we don’t, our planet could end up like the surface of Venus – a planet not known for its hospitable conditions. If a weatherman could survive there, he’d report highs of 250 degrees Celcius and evening showers of sulphuric acid.

Global warming might be Earth’s most immediate threat, but we also face a greater one: nuclear annihilation.

The extreme rhetoric surrounding nuclear conflict may have cooled since the end of the Cold War, but this is a mere sleeping giant. Our geopolitical climate is far from stable, and instability increases the more countries obtain nuclear weapons. What’s more, it’s possible that terrorists could get hold of some warheads. Currently, the global stockpile has enough power to destroy the planet several times over.

In the planet’s present state, it’s almost inevitable that either nuclear war or environmental disaster will devastate Earth in the next 1,000 years. By that point, though, humanity will hopefully have the technology to escape the planet and survive disaster.

We need to start colonizing space.
When Christopher Columbus sailed west in 1492, critics lined up to declare the mission a colossal waste of money. Yet just a few decades later, the whole world had been irrevocably changed by his “discovery.”

Today's situation is similar to five centuries ago. Because of our current political and financial climate, space agencies’ budgets as a percentage of GDP have been falling for decades. Politicians and the public believe we have better things to spend money on.

But this runs against a core instinct of humanity. As a species, our level of curiosity is unique; we’re driven by a yearning to go, to see, to know. Staying put would be similar to a group of castaways not trying to escape their desert island.

To give humanity a yearning for space exploration again, we need concrete deadlines – just like when President Kennedy, in 1962, committed the United States to a manned moon landing by the end of the decade. This captured the public’s imagination, inspiring many children to later become scientists. With our current technology, the goals of having a moon base by 2050 and a manned Mars landing by 2070 are possible and would rekindle enthusiasm for space programs.

And we don’t have to stop there.

With the exception of the outer planets, we could travel to our solar system’s planets within one hundred years. Europa, a moon of Jupiter, may even have oceans of water capable of sustaining life underneath its ice surface!

But we’re going to be trapped in our solar system for a long time.

That’s because the nearest solar system, Alpha Centauri, is 4.5 light years away. Our current generation of chemical rockets makes visiting it in a human lifetime impossible. We have candidates for other energy forms which would propel our rockets faster – like nuclear fusion or matter-antimatter annihilation – but these probably won’t be developed for centuries.

One alternative is unmanned craft. These would reach star systems far sooner.

Take the Breakthrough Starshot project, for instance. This proposes the creation of one thousand nanocraft space probes just a few centimeters in size. These nanocraft are attached to tiny, lightweight sails and sent into orbit. Back on Earth, a collection of powerful lasers concentrates their focus on a particular point above the atmosphere, hitting each sail with gigawatts of power.

There are many engineering issues to resolve with Project Starshot, but they’re not insurmountable. Indeed, projects like these remind us of our species’ ingenuity.

We need to be wary of runaway AI.
We all know how the story goes. An advanced artificial intelligence network called Skynet reaches self-awareness, initiating a nuclear holocaust against its creators. Some humans survive and form the Resistance, and Skynet sends Arnold Schwarzenegger, a machine, back to 1984 to kill its leader. But it’s all just Hollywood’s famous imagination, isn’t it?

Well, it’s not all as far-fetched as it seems.

The irony here is that science fiction, in showing us the dangers of this scenario, has also made it seem ridiculous and unbelievable. But if we don’t take the possibility of superintelligent machines seriously, it could be our biggest mistake ever.

Think about it like this: At the present time, our brains are far more developed than even the most advanced computers – in fact, current computers are less complex than the brain of an earthworm. But things won’t stay this way. If intelligence is classified as the ability to adapt based on circumstances, an AI system which can self-improve might lead to an intelligence explosion, placing us in the position of the earthworms.

This is a real danger, but we should also be careful about fear mongering. Harnessed correctly, AI has the power to improve almost all areas of human life, from the eradication of disease and poverty to benefits we could never predict. Screenwriters penned the Terminator plot in the 1980s, but no one predicted the meteoric rise of the internet.

Currently, we have things like self-driving cars and computers winning at the game of Go. This seems revolutionary now, but the speed, power and capacity of computers are continuously accelerating.

And there’s a law for this: Moore’s Law. It suggests that computers can double their speed and capacity every 18 months. If our gadgets keep following Moore’s law, AI may surpass human intelligence within the next hundred years, making the possibility of a self-aware Skynet less remote.

So, what’s the answer to this?

Well, humans are already aware of this danger, which is encouraging. In 2015, Elon Musk, Stephen Hawking and a host of AI experts signed an open letter warning of the dangers of uncontrolled superintelligence. What’s more, AI ethics is one of the fastest growing fields of academic study. The most important thing to remember going forward, though, is that future safeguards must ensure machines will always be in the service of humans.

Final summary
The key message in these blinks:

From our earliest history, humanity has been driven to ask the most fundamental questions and explain where we came from and why we’re here. The discovery of the universe’s unbreakable laws has allowed us to unravel part of its mystery; now we must address more complex questions, from the workings of faraway black holes to humanity’s pressing issues right here on Earth.

Actionable advice:

Look at AI with a critical eye.

It’s easy to see the impending arrival of self-driving cars as a brave new technological era. In fact, we’re in danger of overlooking the consequences of runaway artificial intelligence. Instead of being swept up in the new computational craze, try asking yourself what impact these developments will have on society – both for you personally and for future generations.

Friday, November 02, 2018

Daphne's #Inktober

Inctober is a drawing/doodle challenge. The purpos is to draw something different every day. There are prompts and rules an such that you may find here https://inktober.com/rules/. This is the third year that it has been going on. Here is Daphne from paper station going through her cretions:









Monday, October 22, 2018

Τα πέντε κλειδιά της Λένας Μαντά

Τα πέντε κλειδιάΤα πέντε κλειδιά by Lena Manta
My rating: 2 of 5 stars

Το βιβλίο ώρες ώρες, έχω την εντύπωση οτι γράφτηκε στα αγγλικά και εγώ διαβαζω μια κακής ποιότητας μετάφραση. Για παράδειγμα η έκφραση «I think I am going to need something stronger that orange juice» είναι απόλυτα φυσιολογική στα αγγλικά. Την έχουμε ακούσε χιλιάδες φορες σε ταινίες και σειρές στην τηλεόραση αλλά η ελληνική μετάφραση «Νομίζω οτι θα χρειαστώ κάτι δυνατότερο απο πορτοκαλάδα» δεν χρησιμοποιείται στα ελληνικά.

Μετά οι χαρακτήρες χωλαίνουν κάπως. Η πρωταγωνίστρια, η Κυβέλη, περιγράφεται ως είνας καταπληκτικός άνθρωπος αλλά δεν έχει κάνει τίποτα για να αξίζει αυτόν τον τίτλο. Δεν είναι καμμία αγία ούτε βέβαια και κανένα τσόλι. Πλουσιοκόριτσο που ψιλοβαριέται στον γάμο της και απατάει τον άντρα της, που όμως κατα βάθος τον αγαπάει. Και μένει και έγκυος ενώ ο άντρας της είναι στείρος. Ο χαρακτήρας του άντρα της είναι τελείως για τα μπάζα. Είναι φουλ ερωτευμένος με την γυναίκα του – μετά απο 10 χρόνια γάμου – αλλά δεν της το λέει/δείχνει για να μην τον πάρουνε με τα λεμόνια. Μαθαίνει για το εξώγαμο και την απιστία αλλά αντι να σπιτώσει 10 γκόμενες, κάνει τουμπεκί διότι είπαμε είναι ερωτευμένος.

Τεσπα μετά απο πολλές δακρύβρεχτες εξηγήσεις γίνονται όλοι μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Tuesday, October 16, 2018

Ελένη ή ο κανένας της Ρέας Γαλανάκη

Ελένη ή ο κανέναςΕλένη ή ο κανένας by Rhea Galanaki
My rating: 2 of 5 stars

#Readathon2018

Μια βιογραφία ή απομνημονεύμα.

My Readathon2018 so far

Ωραίο θέμα, λάθος εκτέλεση. Η ζωή της ζωγράφου, Ελένης Αλταμούρα ήταν γεμάτη ανατροπές και επαναστάσεις αλλά η συγγραφέας προτιμά να μας εντυπωσιάσει με το λεξιλόγιο της και με προτάσεις σιδηρόδρομους. για παράδειγμα το βιβλίο κλείνει με την εξής πρόταση: 'Αγνωστο αν ακούστηκε η Ελένη όμως, ή ο κανένας, πρόλαβε να πει ότι η αγάπη τούτη είναι και η μόνη χαρισμένη ανάσταση, καθώς το πικραμύγδαλο της φλόγας της στριβόταν σε λεπτή κλωστή καπνού'. Το αποτέλεσμα είναι κουραστικό και βαρετό. Κρίμα γιατί με τέτοιο θέμα θα μπορούσε να δημιουργήσει αριστούργημα.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Wednesday, September 26, 2018

Παράπλευρες απώλειες του Αγγελου Χαριάτη

ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ by Άγγελος Χαριάτης
My rating: 3 of 5 stars

#Readathon2018

Ένα βιβλίο απο εκδοτικό οίκο που δεν έχετε ξαναδιαβάσει.

My Readathon2018 so far

Ενδιαφέρον βιβλίο. Σχετικά γρήγορο και καθόλου φλύαρο σε αντίθεση με αρκετά άλλα που έχω διαβάσει τώρα τελευταία. Όσων αφορά τους χαρακτήρες έχω κάποιες ενστάσεις.

Το πρώτο τρανταχτό ‘λάθος’ κατ’ εμε είναι ο κύριος Ονεσίδης. Ως Ελληνίδα έχω γνωρίσει πάμπολα κουμάσια αλλά όλοι έχουν ένα κοινό σημείο. Δεν θεωρούν οτι είναι οι ‘κακοί’ της ιστορίας. Δεν νομίζουν οτι βλάπτουν τους γύρω τους, θεωρούν οτι κάνουν θεάρεστο έργο. Σίγουρα φέρονται με τον απαίσιο τρόπο που περιγράφει ο συγγραφέας αλλά ταυτόχρονα δικαιολογούν απόλυτα τις πράξεις τους. Με λίγα λόγια έχουν δυο μέτρα και δύο σταθμά. Ότι κάνουν αυτοί είναι σωστό, ηθικό και δίκαιο ενω εαν τις ίδιες πράξεις τις κάνει κάποιος άλλος θα τον δείξουν με το δάκτυλο. Με άλλα λόγια όχι μόνο δεν είναι άθεοι αλλά πιστευουν ακράδαντα οτι υπάρχει παράδεισος και τους ανήκει. Ο Ονεσίδης δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία και κάπου δεν γίνεται πιστευτός.

Η δεύτερη ένσταση μου είναι ο Λάκης. Κανείς δεν εγκαταλείπει την αναρχία μέσα σε μια νύχτα. Ακόμα και να θέλεις προδίδεσαι, δεν είναι δυνατόν απο το μαύρο να περάσεις στο άσπρο χωρίς ούτε ένα σημάδι. Και έστω οτι την εγκατέλειψε. Ε δεν θα γίνει τραπεζικός υπάλληλος μέσα σε δυο ευδομάδες. Αν ήταν τόσο ευκολο, η Αναστασία δεν θα χρειαζόταν μέσο. Εντάξει είναι τελείως χαζή αλλά τουλάχιστον έχει τα τυπικά προσόντα και μάλλον δεν είναι σεσησμασμένη σαν τον Λάκη.

Αλλη ενσταση που έχω είναι οτι όλοι ερωτευονται κεραυνοβόλα την πιο κουτή χαζοβιόλα του αιώνα. Ακόμα και ο Ονεσίδης κάνει κωλοτούμπες για χάρη της και ειλικρινά το όλο περιστατικό δεν πείθει.

Τεσπα, το βιβλίο δεν είναι τόσο χάλια όσο το περιγράφω. Σε κάποιο βαθμό κατανοώ τους πρωταγωνιστές και μπορώ να συμπάσχω μαζί του. Το προτείνω σε όλους τους απελπισμένους.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Sunday, September 09, 2018

Υπάρχουν ακόμα συναισθήματα του Βασίλη Ζησημόπουλου

Υπάρχουν Ακόμα ΣυναισθήματαΥπάρχουν Ακόμα Συναισθήματα by Βασίλης Ζησόπουλος
My rating: 2 of 5 stars

#Readathon2018

Ένα βιβλίο με περισσότερες από 750 σελίδες

My Readathon2018 so far

Το βιβλίο έχει γραφτεί ξεκάθαρα απο ακκάου στο twitter (όσοι έχουν twitter θα καταλάβουν τι εννοώ). Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι κάτι σαν τον Έλληνα 007 που πήρε τον κακό τον δρόμο – γιατί ώς γνωστών οι μάγκες και τα ‘κακά παιδιά’ έχουν άλλη γοητεία (λέμε τώρα). Μέχρι στιγμής ο συγγραφέας προσπαθεί να μας πείσει οτι ο Παυλος εγραψε άριστα στις εξετάσεις έτσι, χωρίς να διαβάζει και να προσπαθεί ιδιαίτερα. Παρεπιπτωντος ο συγγραφέας – συγνώμη ο πρωταγωνιστής, ο Παύλος ήθελα να πω – είναι και μέλος της Mensa, για τέτοια ευφυία μιλάμε, αλλά δεν είναι κάνας σπασικλάκος όχι. Έχει βρεί τον Μιγιάγκι/Κοσμά του που τον προπόνησε στις πολεμικές τέχνες, όχι τίποτα φλώρικά απο αυτά που βλέπουμε στους Ολυμπιακούς αγώνες, μιλάμε τον έκανε Ράμπο. Ρίχνει γροθιά και σε αφήνει στον τόπο, ένα πράγμα.

Μετά απο πολλές περιπέτειες – πολλές περιπέτειες όμως, ο πανέξυπνος, γοητευτικός, πάμπλουτος, πετυχημένος αλλά και προδωμένος ήρωάς μας πεθαίνει.

Σε γενικές γραμμές ο συγγραφέας ξέρει να γράφει. Η ιστορία έχει αρκετό ενδιαφέρον, όμως είναι πολύ φλύαρος. Περιγράφει συνέχεια και με πολλές λεπτομέρειες τον εσωτερικό κόσμο του ήρωα, κάτι που δεν ταιριάζει στο είδος του βιβλίου. Για να δώσω ένα παράδειγμα: Μια απο τις ‘πρωταγωνίστριες’ του βιβλίου είναι (α) 50+ χρονών (β) έχει μεγαλώσει μέσα στην νύχτα – ο αδελφός της είναι μαστρωπός/μαφιόζος/προστάτης επιχειρήσεων (γ) έχει κόρη 23 που πήγε διακοπές στην Ελλάδα και έχει να δώσει σημεία ζωής αρκετες μέρες και σκέφτεται να διαβάσει το Twilight γιατί της είπανε οτι έτσι θα ξαναθυμηθεί πως είναι ο έρωτας.

Το βιβλίο είναι γεμάτο απο τέτοιες στιγμές. Είναι σαν να βλέπεις τις επικύνδυνες αποστολές, να έχεις φτιαχτεί και πάνω στο καλύτερο σου κοτσάρουν μια διαφήμιση για σερβιέτες, μόνο που σε αντίθεση με την τηλεόραση που σηκώνεσαι και φτιάχνεις ένα σάντουιτς μέχρι να ξαναρχίσει η ταινία, πρέπει να κάτσεις και να διαβάσεις γιατί δεν ξέρεις πότε θα ξαναρχίσει η δράση που σε ενδιαφέρει. Με τούτα και με εκείνα ένα βιβλίο 350 – 400 σελίδων έχει φτάσει τις 767.


View all my reviews

Saturday, September 01, 2018

Excavation by James Rollins

ExcavationExcavation by James Rollins
My rating: 5 of 5 stars

Very interesting subject from a writer I haven't read before. It had everything: the spansish inquisition (spoiler alert: they were not disbanded as everyone believed), Indiana Jones style exploration, treasure AND extra-terrestrial technology. What I liked was the way the author brought all these elements together. You would have thought that there would be a certain amount of eye rolling, but no, the author made everything quite plausible and believable.

I would reccomend this book to anyone who loved 'The Davinci Code' and Indiana Jones.

View all my reviews

Saturday, August 25, 2018

Περί γάμου ο Λόγος

 

Η σύνοψη ενός διαλόγου με έναν δήθεν «προοδευτικούλη» άθεο , που η ομοφοβία του θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει :

Μα γιατί να θέλουν θρησκευτικό γάμο;


- Δεν θέλουν θρησκευτικό, ΠΟΛΙΤΙΚΟ θέλουν.
- Έστω , και γιατί να θέλουν πολιτικό γάμο;
- Γιατί είναι ένα δικαίωμα που τους στερεί η Πολιτεία , καθιστώντας τους πολίτες Β' Κατηγορίας , δίχως να πράττουν κάτι κακό. Και δεν μπορείς να έχεις δημοκρατία, όταν όλοι οι πολίτες σου δεν απολαύουν τα ίδια Συνταγματικά δικαιώματα.
- Μα έχουν το Σύμφωνο , δεν είναι ΣΑΝ γάμος;
- Είναι «Σαν» , όπως το λες, αλλά δεν είναι γάμος. Οι διαφορές μεταξύ των δύο είναι καί νομικές και λεξιλογικές. Και αν δεν υπήρχαν οι νομικές , προφανώς δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχουν , ούτε οι λεξιλογικές. Είναι σαν να ρωτάς γιατί αρκούνται στην Σόγια , αφού είναι ΣΑΝ κρέας..
- Ε ωραία, δεν μπορούνε να επεκτείνουν το Σύμφωνο ούτως ώστε να έχει την ακριβώς ισχύ και δικαιώματα με τον γάμο;
- Μα τότε γιατί να μην τους αναγνωρίσουμε κατ΄ευθείαν το δικαίωμα στον γάμο;
- Για να μην λέγεται γάμος .
- Τι λόγους μπορεί να έχεις για να μην θέλεις να λέγεται ένα συνταγματικό δικαίωμα με το όνομά του, εκτός από το να το θεωρείς: α. λιγότερο πραγματικό β. μειωτικό του δικού σου ;
- Εχμ κανέναν... απλά ...περίμενα οι γκέι να είναι πιο «αντικομφορμιστές».
- Και εγώ περίμενα , οι Άθεοι , όπως εσύ και εγώ, να είμαστε πιο ορθολογιστές , καλλιεργημένοι, πράοι, ευφυείς, ευγενείς , δημοκράτες , φιλάνθρωποι, ή έστω, λιγότερο μ@λ@κες βρε παιδί μου. Αλλά φευ, όλοι , πίσω από τα στερεότυπα με τα οποία σε βλέπω και με βλέπεις, είμαστε απλά άνθρωποι ...
- ... καλά , έστω ότι έχουν δίκιο. Διαφωνώ όμως πάρα πολύ με το πώς, με τον τρόπο που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
- Αν αναλογιστείς ότι ΕΣΥ είσαι η πιο πολιτισμένη εκδοχή ομοφοβικού , από τους αναρίθμητους που αντιμετωπίζει ο/η κάθε ΛΟΑΤΚΙ σε καθημερινή βάση, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δίνουμε δεκάρα για το αν εγκρίνεις ή όχι τους τρόπους με τους οποίους διεκδικούν τα δικαιώματα εκείνα, τα οποία εσύ ο ίδιος, πρακτικά δεν θέλεις να έχουν;
- Νομίζω παρανόησες... Εγώ σέβομαι τ...
- Εσύ , να σκάσεις και να πας να κοιτάξεις τον εαυτό στου στον καθρέφτη. Απλά.


Απο την Μαριάννα Λαζάρου

Tuesday, August 21, 2018

Γιατί φευγουν οι Έλληνες μετανάστες





Και άλλα ωραία:




Tuesday, August 14, 2018

Σπασμένος καθρέφτης της Ελευθερίας Μεταξά

Σπασμένος καθρέφτηςΣπασμένος καθρέφτης by Ελευθερία Μεταξά
My rating: 5 of 5 stars

#Readathon2018

Ένα βιβλίο με ανατροπή στην πλοκή του

My Readathon2018 so far

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

Λοιπόν το βιβλίο ήταν πάρα μα πάρα πολύ καλογραμμένο. Η πλοκή είναι στρωτή και η ιστορία ενδιαφέρουσα. Οι χαρακτήρες είναι συμπαθητικοί και ολοκληρωμένοι. Υπάρχει και love story αλλά δεν επισκιάζει το πραγματικό θέμα του βιβλίου που είναι οι φόνοι. Βέβαια αυτό που κάνει την διαφορά είναι το τέλος. Η ανατροπή είναι όλα τα λεφτά κυρίως επειδή ο συγγραφέας σε έχει πείσει οτι ξέρεις ποιός είναι ο δολοφόνος και μετά στα γυρίζει όλα ανάποδα.

View all my reviews

Monday, July 30, 2018

Προστασία από πυρκαγιά: Οδηγίες αν η φωτιά πλησιάζει το σπίτι μας


Έχετε στο νου σας αυτές τις βασικές οδηγίες προστασίας από τη Γενική Γραμματεία Πολιτική Προστασίας για την περίπτωση που η φωτιά πλησιάζει το σπίτι σας και να θυμάστε πάντα πως η πυρκαγιά είναι απρόβλεπτη και η σωτηρία των ανθρώπων προέχει από οτιδήποτε άλλο.

Αν η πυρκαγιά πλησιάζει στο σπίτι μας

  • Διατηρούμε την ψυχραιμία μας.
  • Μεταφέρουμε όλα τα εύφλεκτα υλικά από τον περίγυρο του κτιρίου σε κλειστούς και προφυλαγμένους χώρους.
  • Κλείνουμε όλες τις διόδους (καμινάδες, παράθυρα, πόρτες κ.λπ.) έτσι ώστε να μην διεισδύσουν οι καύτρες στο εσωτερικό του σπιτιού.
  • Κλείνουμε τις παροχές φυσικού αερίου και υγρών καυσίμων μέσα και έξω από το σπίτι.
  • Μαζεύουμε τις τέντες στα μπαλκόνια και στα παράθυρα.
  • Διευκολύνουμε την πρόσβαση πυροσβεστικών οχημάτων ανοίγοντας την πόρτα του κήπου.
  • Τοποθετούμε σκάλα στην εξωτερική πλευρά του σπιτιού, αντίθετα από την κατεύθυνση της πυρκαγιάς ώστε να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στη στέγη.
  • Συνδέουμε τους σωλήνες ποτίσματος και τους απλώνουμε ώστε να καλύπτεται η περίμετρος του σπιτιού.
  • Aν η ορατότητα είναι μειωμένη, ανάβουμε τα εσωτερικά και τα εξωτερικά φώτα του για να γίνεται ορατό μέσα από τους καπνούς.
  • Μόλις περάσει η πυρκαγιά και μπορούμε να βγούμε με ασφάλεια από το σπίτι
  • Βγαίνουμε από το σπίτι και σβήνουμε τις μικροεστίες που απομένουν.
  • Ελέγχουμε για τουλάχιστον 48 ώρες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, την περίμετρο και τους εξωτερικούς χώρους του σπιτιού για το ενδεχόμενο αναζωπυρώσεων.
  • Αν η πυρκαγιά έχει φτάσει στο σπίτι μας
  • Δεν εγκαταλείπουμε το κτίριο εκτός αν η διαφυγή μας είναι πλήρως εξασφαλισμένη.
  • Δεν μπαίνουμε μέσα σε αυτοκίνητο. Η πιθανότητα επιβίωσης σε ένα σπίτι κατασκευασμένο από άφλεκτα υλικά είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη σε ένα αυτοκίνητο που βρίσκεται σε καπνούς και φλόγες.

Αν παραμείνουμε στο σπίτι

  • Κλείνουμε καλά τις πόρτες και τα παράθυρα.
  • Φράζουμε τις χαραμάδες με βρεγμένα πανιά για να μην μπει μέσα ο καπνός.
  • Απομακρύνουμε τις κουρτίνες από τα παράθυρα.
  • Μεταφέρουμε στο εσωτερικό των δωματίων τα έπιπλα που βρίσκονται κοντά στα παράθυρα και τις εξωτερικές πόρτες
  • Κλείνουμε τις ενδιάμεσες πόρτες για να επιβραδύνουμε την εξάπλωση της πυρκαγιάς.
  • Γεμίζουμε την μπανιέρα, τους νιπτήρες και τους κουβάδες με εφεδρικό νερό.
  • Συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο.
  • Φροντίζουμε να υπάρχει φακός και εφεδρικές μπαταρίες μαζί μας σε περίπτωση διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος.
  • Αν το σπίτι μας είναι ξύλινο αναζητάμε καταφύγιο σε κτιστό σπίτι.
  • Αν διαταχθεί εκκένωση της περιοχής ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες των Αρχών και τις διαδρομές που θα μας δοθούν.

Sunday, July 29, 2018

Κείμενο για τις φωτιές απο την Dimitra Halikia

Ξημερώματα Πέμπτης 26 Ιουλίου , δυο μέρες μετα την ανείπωτη ανθρώπινη τραγωδία στην Ανατολική Αττική, εχουν ειπωθεί "απίθανα" πράγματα . Απο το πως και με τι Ειδη πρεπει να γίνονται οι αναδασώσεις , απο την "κατεύθυνση"....(διευθυνση ήθελαν να πουν) του ανέμου , απο την "διευθυνση"...(κατεύθυνση ήθελαν να πουν) της φωτιάς , οτι φταιει η κλιματική αλλαγή , οτι φταινε οι δασικοί χάρτες , οτι δεν πρεπει να κηρυχθούν αναδασωτέα τα πέριξ του Μαραθωνα καμμένα διοτι δεν θα μπορέσουν να ξαναχτίσουν οι ανθρωποι , το ΠΟΙΟΣ αποφασίζει για την εκκένωση ....

Να κανουμε μια περίληψη των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ γεγονότων ,
1. Την αρμοδιοτητα για την κατάσβεση των Δασικών πυρκαγιών την εχει απο το 1998 η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΠΟΛΕΩΝ και ΟΧΙ η ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ . Αποφαση Σημίτη με ταυτόχρονη αποφαση αποδυνάμωσης και μείωσης του προυπολογισμού για την διαχειριση των δασών . Διάλυση της ΔΑΣΙΚΗΣ Υπηρεσιας , σαλαμοποίηση των αρμοδιοτήτων της και " μοίρασμα " τους σε δήμους κλπ κλπ. ΝΑΙ αυτοι λοιπον ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ .

2. Οι συνθήκες που επικρατούσαν οδηγούσαν υποχρεωτικά σε βαθμό κινδύνου " μέγιστο " και υποχρέωναν σε διάταξη των ΕΠΙΓΕΙΩΝ δυνάμεων σε τετοια σημεία ώστε ΕΑΝ ξέφευγε η φωτιά να την περίμεναν για να την ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ . διοτι η φωτιά οταν ξεφύγει δεν σβήνεται απο ανθρωπους . ΣΒΗΝΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ... ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ... .

3. Η φωτιά και μαλιστα η επικορυφη εχει " άνοιγμα "( μπορει να " πηδήξει " δηλαδη ) μεχρι και 16 χιλιόμετρα λεει η βιβλιογραφία . Οποτε ας σταματησει αυτη η ιστορία περι αντιπυρικών λωρίδων ... φθανει πια ... Καταλάβαμε λοιπον γιατι περασε την Μαραθωνος και γιατι στις εικόνες που βλέπουμε εκει που ολα ειναι καμμένα υπαρχουν τρια, τέσσερα σπίτια μαζεμένα και δέντρα που δεν εχουν καεί;

4. Το ΜΑΤΙ δεν ηταν ΠΟΤΕ ΔΑΣΟΣ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ . Δεν καταπατηςαν δάσος . Οι αεροφωτογραφίες του 1937 κσι του 1945 δείχνουν την περιοχή αγροτική . Δες τε και τους υπό αναρτηση Δασικούς χάρτες.

Η δόμηση ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ αλλα ΟΧΙ σε δασική έκταση .

Οποιος αναρωτιέται το που "βρέθηκαν" τα πεύκα , ισως να εχει ακουσει οτι οπου εγκαταλείπεται η γεωργια , " εισβάλουν " τα δασικά είδη .

5. Ειναι ΑΛΛΟ πραγμα οι αναδασώσεις και αλλο πραγμα να φυτεύεις δένδρα στον κήπο σου !! Ετσι λοιπον οποιοι γράφουν περι αλλαγής ΕΙΔΟΥΣ για τις αναδασώσεις ( προτάσεις να αντικατασταθούν τα πεύκα ( η Χαλεπιος δηλαδη ....) με δρυς , πικροδάφνες και έλατα να ξερουν οτι προκαλούν θυμιδια . ΟΜΩΣ ο καθένας στον κήπο του μπορει να φυτέψει οτι Δένδρο θελει και αν πιασει , έπιασε. Ετσι λοιπον , οι ανθρωποι που θα ξαναχτίσουν τα σπίτια τους καλο ειναι να μην φυτέψουν στην αυλη τους πεύκο . Ωστόσο , το δάσος που θα ατενίζουν μετα τις αναδασώσεις θα ειναι ΧΑΛΕΠΙΟΣ πως να το κανουμε .

6. Τα τελευταια 15 χρονια η περιοχή εχει καεί : το 2005, το 20Ο9 ( Ραφήνα , νέος Βουτζας , Πεντέλη ...). Η τοτε Νομαρχία Ανατολικής Αττικης χρηματοδότησε εγκατάσταση ψηφιακού συστηματος πυρανίχνευσης με χρήματα του ΕΣΠΑ της Ψηφιακης Συγκλισης . Το έργο ολοκληρώθηκε και παρε ληφθεί . ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΠΟΤΕ και ΝΑΙ υπαρχουν βαρύτατες ΔΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ γιατι εγινε αυτο ! Και μην αρχίσετε να γραφετε για την ΔΟΥΡΟΥ , διοτι δεν ηταν τοτε περιφερειάρχης και οταν εγινε το έργο ηταν ηδη ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ( να μην επεκταθώ το τι σημαινει αυτο).

7. Η Περιφέρεια ΔΕΝ ΕΧΕΙ αρμοδιοτητα για τα ΔΑΣΗ . ΟΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ την εχουν αυτη την αρμοδιοτητα αρα το Υπουργείο Εσωτερικων .

8. Οι ΔΗΜΟΙ εχουν τις αρμοδιότητες πολεοδομίας, λαμβάνουν προυπολογισμο για πυροπροστασία , αποφασίζουν ΓΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ . Αναρωτιεμαι βλέποντας τις εικόνες : οταν ο δημαρχος εκανε την βόλτα του στον δήμο του , δεν έβλεπε οτι οι ιδιοκτήτες οικοπέδων ειχαν κτίσει ΠΑΝΤΟΥ ΜΑΝΤΡΕΣ , απο κόβοντας την πρόσβαση στην θαλασσα ; Αυτο ΔΕΝ ειναι πολεοδομική παράβαση δήμαρχε που σημερα πέρπατας και μετράς πτώματα ;;;;; Και ενω Δήμαρχε παίρνεις χρήματα για την πυροπροστασία ΓΙΑΤΙ βρέθηκαν ΑΔΕΙΕΣ δεξαμενές η γιατι δεν βρέθηκαν δεξαμενές;

ΝΑΙ λοιπον υπαρχουν και ΕΚΕΙ βαρύτατες πολιτικές , διοικητικές ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ευθύνες μιας κοινωνίας που ονειρεύεται να μετατρέψει την καθημερινότητα της σε " Νταλλας "( αυθαίρετες βίλες απο πάμφθηνα οικοδομικά υλικά με ιδιωτική πρόσβαση στην θαλασσα ....)!

9. ΤΕΛΟΣ , η έχουσα απο την νομοθεσία τον συντονισμό ειναι η ΓΓ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ . ΔΕΝ προέβλεψαν σωστα , υποεκτίμησαν την κατασταση και ΔΕΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΑΝ. ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ , ΤΟΥΣ ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ .

Ολοι φταίμε και φταίμε διαχρονικά για την καταστροφή μας . Συμμέτοχοι στο έγκλημα κατα της ΖΩΗΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ φθάνουν οι ευχές να μην ξαναγίνει . Επιβάλλεται αλλαγή του "συστήματος"....

Ο συνάδελφος και φίλος μου καλός Κώστας Μπέσης, μόλις ανέβασε τους ορθοφωτοχάρτες που δημοσίευσε το ΕΘΝΟΣ Απόδειξη ότι το ΜΑΤΙ ΔΕΝ ηταν ΠΟΤΕ δασος και δασική περιοχή.

Αρχική ανάρτηση απο την Dimitra Halikia

Wednesday, July 25, 2018

Reservoir 13 by Jon McGregor

Reservoir 13Reservoir 13 by Jon McGregor


#Readathon2018

Ένα βιβλίο που κέρδισε κάποιο ξένο λογοτεχνικό βραβείο τα τελευταία 3 χρόνια

I didn't get it. Where is the girl? Who killed her? What does the title mean? What is the purpose of this book? Am I the only one who couldn't tell who is who because the characters were so many and so similar? Why did it win a booker prize? Why are we supposed to care about the life circle of the foxes? Where is the girl anyway?


Get your copy from Amazon




View all my reviews

Monday, July 23, 2018

Χάρτινες μνήμες του Χρήστου Φλουρή

Χάρτινες μνήμεςΧάρτινες μνήμες by Χρήστος Φλουρής
My rating: 3 of 5 stars

To βιβλίο ξεκινάει πολύ δυνατα. Μια γυναίκα θυμάται πως ένας ρημάδης επιστάτης την βίασε και την άφησε έγκυο στα 14 και μετά αποφασίζει να ψαξει για το χαμένο της παιδί και να αντιμετωπίσει επιτέλους τον βιαστή της. Οι περιγραφές είναι δυνατές και οι χαρακτήρες πολύ συμπαθητικοί. Γνωρίζουμε λίγο την οικογενειακή ιστορία της κοπέλας και είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Απο διαβολική σύμπτωση, ο παιδεραστής και η γυναίκα του αποφασίζουν να υιοθετήσουν ένα μωρό και τελικά πέφτουν πάνω στην πραγματική του κόρη, που την αναγνωρίζει λόγω κληρονομικότητας (τρέχα γύρευε). Ο τύπος είναι ετοιμοθάνατος και η πρωταγωνίστρια τον σκοτώνει και καλά του κάνει. Θα προτιμούσα η σκηνή να ήταν λιγότερο χλιαρή αλλά τελος πάντων.

Απο εκει και έπειτα απο τα δυο τρίτα περίπου του βιβλίου και μετά, ο συγγραφέας πήρε την πλοκή και την πέταξε στα βράχια. Η πρωταγωνίστρια βρίσκει την κόρη της με τη βοήθεια μιας φίλης της καλόγριας που την γνώρισε στο μοναστήρι όπου γέννησε, και χωρίς να της πει ποιά είναι την προσκαλεί στην Αθήνα για να δουλέψει στο φαρμακείο της όσο σπουδάζει διότι όλος συμπτωματικά είναι και αυτή φαρμακοποιός. Της λέει με τα πολλά την πονεμένη της ιστορία και μετά απο ένα μικρό χρονικο διάστημα, την συγχωρεί και αρχίζουν να έχουν σχέσεις. Της γνωρίζει μάλιστα και έναν παιδικό της φίλο, που ήτανε μαζί στο ορφανοτροφείο. Όπου ανακαλύπτουν με την σειρά τους ότι αυτός είναι ο γιός της καλόγριας φίλης της πρωταγωνίστριας και φυσικά προκύπτει δακρύβρεχτη συνάντηση. Ο νεαρός είναι γιατρός και η καλόγρια του δίνει μια φωτογραφία του πατέρα του (που όλος τυχαίος είναι ΚΑΙ αυτός γιατρός). Αλλά το πράγμα δεν έχει τέλος, διότι ο νεαρός επισκέπτεται την νονά του, που δεν τον υιοθέτησε αλλά του πλήρωσε τις σπουδές και που είναι άρρωστη και σε μεγάλη ηλικία. Και εκεί προκύπτει οτι ένας απο τους γιατρούς της είναι ο πατέρας του νεαρού και εραστής της καλόγριας. Προκύπτει δευτερη συνάντηση. Η πρωταγωνίστρια περιχαρής και τρισευτυχησμένη μένει έγκυος απο τον άντρα της και ο γιατρός κλέβει την καλόγρια απο το μοναστήρι για να συνεχήσουν τον έρωτά τους. Αυτό το τελευταίο είναι δικό μου αλλά με την φόρα που πήρε ο συγγραφέας θα μπορούσε να το είχε γράψει και αυτό.

Όλα αυτά τα συγκλονιστικά συμβαίνουν στις τελευταίες 80 απο τις 300 σελίδες του βιβλίου. Προσωπικά θεωρώ οτι η ιστορία του νεαρού Ανδρέα είναι περιττή ή θα μπορούσε να γίνει δευτερο βιβλίο όπου θα μαθαίναμε και τα δικά του. Οι συμπτώσεις και τα ηθικοδιδακτικά μηνύματα φτωχαίνουν το βιβλίο και καταντούν γελοίες αντι να προκαλέσουν συγκίνηση. 5 αστέρια για τα δυο τρίτα του βιβλίου και 1 αστέρι για το τέλος μας κάνουν 3 εν συνόλο.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

Περισσότερες βιβλιοκριτικές εδώ

View all my reviews

Σαν γλυκό του κουταλιού της Μαρίνας Πετροπούλου

Σαν γλυκό του κουταλιούΣαν γλυκό του κουταλιού by Μαρίνα Πετροπούλου
My rating: 3 of 5 stars

Καλούτσικο μιθυστόρημα. Δεν θα αλλάξει τη ζωή κανενός αλλά διαβάζεται γρήγορα και εύκολα. Εναλλακτικός τίτλος: 40αρες σε απόγνωση. 'I can relate' θα έλεγα εγώ στα αγγλικά
.
Είναι η ιστορία 4 γυναικών - 3 φίλες και η σπιτονοικοκυράς τους - που έχοντας φτάσει τα 40 κάνουν τον απολογισμό της ζωής τους και δεν είναι ευχαριστημένες. Μια εκ των 4 αποφασίζει να νοικιάσει ένα μεγάλο σπίτι σε μια ελληνική παραδοσιακή γειτονιά και οι δυο άλλες φίλες της αποφασίζουν να την ακολουθήσουν και να μείνουν και οι τρεις μαζί. Στο σημείο αυτό να διευκρινήσω οτι η συγγραφέας δεν έχει ιδέα απο flatshare. Μένουνε οι τρεις τους μαζί και δεν τσακώνονται για τα πιάτα και για το ποιανής σειρά είναι να καθαρίσει το μπάνιο και σιγά σιγά τα προβλήματά τους λύνονται απο μόνα τους.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Sunday, July 22, 2018

Έξοδος του Άρη Σφακιανάκη

ΈξοδοςΈξοδος by Άρης Σφακιανάκης
My rating: 4 of 5 stars

Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου - ο συγγραφέας, ντε - δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο. Με κάποιο μαγικό τρόπο, ξεκίνησε απο την 21ο αιώνα και κατέληξε στο Μεσολογγι το 1826. Στο τσακ δηλαδή πριν κάνουνε ντου οι Τούρκοι. Κατάφερε να γίνει 'γραμματικός' σε έναν απο τους καπεταναίους που είχαν κατέβει απο το Σούλι να βοηθήσουν και ποιές ήταν οι σκέψεις του? Να προειδοποιήσει τους Έλληνες για το κακό που θα τους βρεί? Να χρησιμοποιήσει τις ιστορικές του γνώσεις για να τελειώσει η επανάσταση μια ώρα αρχίτερα και με καλύτερη έκβαση για την Ελλάδα? Όχι, όχι και πάλι όχι. Το μυαλό του ήταν στο φύκι - φύκι κα συγκεκριμένα πως θα ξελογιάσει την αρραβωνιαστικιά του οικοδεσπότη του, που παρεπιπτώντος ήταν και μωρομάνα. Γενικά απ το μισό του βιβλίου και μετά, ευχομαι να ψοφήσει ο άχρηστος. Αυτή η δόλια μόνο για το μωρό της νοιαζότανε αλλά αυτό πέθανε.

Χωρίς πλάκα τώρα, για κάποιο λόγο όταν πήρα το βιβλίο ούτε που μου πέρασε απο το μυαλό ότι ήταν ιστορικό (φανταστικό?) μυθιστόρημα. Η ιδέα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και οι περιγραφές γλαφυρές. Ο πρωταγωνιστής θα μπορούσε να ήταν λίγότερο εγωιστής και σκατόψυχος αλλά απο οτι κατάλαβα ο Σφακιανάκης το έχει σύστημα να δημιουργεί αντι - ήρωες.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Saturday, July 21, 2018

Και η ελπίδα γύρισε ξανά της Νικόλ - Άννα Μανιάτη

Και η ελπίδα γύρισε ξανά...Και η ελπίδα γύρισε ξανά... by Νικόλ - Άννα Μανιάτη

My rating: 1 of 5 stars


Το βιβλίο μπορεί να περιγραφεί με μια λέξη ΒΑΡΕΤΟ. Πως είναι δυνατόν μια τόσο ενδιαφέρουσα πλοκή, να περιγραφεί με τέτοιο ανούσιο τρόπο, μόνο η συγγραφέας το ξέρει. Οι στιγμές της 'δράσης' ήταν λίγες και η ιστορία στηρίζεται κυρίως στους χαρακτήρες που όμως κατάφεραν να είναι τόσο μα τόσο αντιπαθείς που ευχόμουν να πεθάνουν όλοι. Οι τελευταίες σελίδες δε, ήταν τόσο γλυκανάλατες που έπρεπε να τις διαβάσω δυο φορές γιατί το μυαλό μου αρνήθηκε να μαζευτεί και να το τελειώσει τέλος πάντον αυτό το βιβλίο.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου



View all my reviews

Thursday, July 19, 2018

Denial 2016


IMDB: Denial 2016

In year 1996 a nazist piece of shit - born and raised in England - sued a historian because he believed the holocast never happened and she calked him out on his garbage. The English judicial system, instead of laughing at his face, decided to give him a day in court. In the English legal system in Defamation, the burden of proof is on the accused, therefore it was up to Lipstadt and her legal team to prove the essential truth that the Holocaust occurred.

I feel like banging my head against the wall by writing this. Needless to say he lost. For some reason he stood in court explaining how he taught his child the most racist song possible and then insisted that he wasn't racist and he shouldn't be called one and he should be compensated by people who though that he was. From what I read in wikipedia, he was declared bankrupt in 2002. Those trials are not cheap.


Sunday, July 15, 2018

Το αίνιγμα της κερασόπιττας της Βάσιας Ακαρέπη

Το αίνιγμα της ΚερασόπιταςΤο αίνιγμα της Κερασόπιτας by Βάσια Ακαρέπη
My rating: 5 of 5 stars

Ωραία υπόθεση και καλογραμμένο (να θυμηθώ να κλέψω τις συνταγές). Καλή η ανατροπή στο τέλος αν και είχα υποψιαστεί απο την αρχή οτι ο Στέργιος δεν ήταν εντάξει. Επίσης το περίμενα οτι ένα απο τα αγόρια της παρέας θα ήταν γιός του. Αλλά οτι ήταν και παιδεραστής και μάλιστα ολκής, ε δεν το είχα καταλάβει. Ούτε οτι τον σκότωσαν οι τρείς γυναίκες της ζωής του: συζηγος, ερωμένη και βιασμένη.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Tuesday, July 10, 2018

Thread on what it’s like to be a freelance foreign correspondent in 2018

I recently pitched a story to a prominent magazine about refugee returns to Syria. The editor I was speaking with said they were very interested but needed more pre-reporting before they could commit.

I recently pitched a story to a prominent magazine about refugee returns to Syria. The editor I was speaking with said they were very interested but needed more pre-reporting before they could commit.
Also important in this context to note that until last August, Arsal was overrun by ISIS and kidnapping is still very much a threat there. I was reporting without any security & with this editor's encouragement. She kept telling me they needed more info before they could commit.

Over the course of two entire days spent at the camps, I spoke with many people who said they were essentially being forced back into Syria because of horrific humanitarian conditions as well as persecution and harassment by local residents.

I was told that some local men recently doused a 15-year-old mentally retarded Syrian boy with gasoline and electrocuted him to death. Lebanon prohibits the establishment of permanent refugee settlements and private landlords have recently been carrying out many mass evictions.


The recent returns from Arsal were negotiated with certain vague, rather disturbing terms. The regime has demanded that refugees coming back into the country be questioned and processed by Syrian intelligence. I've been told that many returnees are being imprisoned and tortured.

Upon arriving in Syria, the refugees are to be greeted by the regime army, which takes them to their local municipalities to pay fees for all utilities they would have paid during the years they were gone. Keep in mind, most of these people are struggling to feed themselves.

Then they must try to claim and register their homes, if they're still standing. In April, the Syrian government passed a law that demanded all displaced Syrians claim their homes by early May or risk forfeiting them, so the regime can confiscate any of their properties at will.

Upon arriving, the refugees are to be strictly monitored by the regime and confined to their municipalities for six months without being allowed through checkpoints. To further complicate matters, Hezbollah just announced that it will also be processing prospective returnees.

According to the refugees I'm speaking with who are still in touch with those who have been returned to Syria, it's very difficult to get accurate information from the returnees because they're terrified of Syrian intelligence monitoring their calls. That fear is likely valid.

From what the people I've spoken with have heard, some returnees managed to find relatives to stay with and are settling in, while others have simply disappeared into Syrian prisons or are being terrorized by the shabiha, notorious pro-Assad militias renowned for sexual violence.

One 36-year-old man in an Arsal camp has 3 daughters. He put his family on the waiting list for the next group of returns despite knowing that he will be immediately conscripted into the regime army. That would leave his wife and daughters to brave dangers like the shabiha alone.

"We are very desperate," this man told me with tears in his eyes. "Because we fled our country, [the regime] will probably put us right at the front of the battle. But I would prefer war to living here in Lebanon. I'd willingly die to keep what's left of my pride."

Because I spent hours in the camps gaining people’s trust, refugees told me things I haven't seen in any other news coverage. I had over 5 hours of interviews and was planning to write a story that explores how the return process really plays out, something I have yet to see.

After all this work and the emotional toll it takes to report on such horrific human suffering, the editor tells me she’s sorry but they can’t take the piece. I was not compensated for any of my work and when I tried to sell the piece elsewhere, I got crickets from other editors.

I’m tired of fighting so hard to do an important job I love and know I’m good at. This was the last straw. I now intend to give up being a freelance foreign correspondent, move back to the States and focus completely on writing my second book, which is on radicalism in America.

I’m one of many journalists i know who have made the same decision in recent years. It has become completely unsustainable for my mental health to continue doing this job. The end result is that countless important, life-or-death stories like this will go untold. End.

Monday, July 09, 2018

Ρένα του Αυγούστου Κορτώ

ΡέναΡένα by Auguste Corteau
My rating: 5 of 5 stars

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου. Για περισσότερες πληροφορίες, συναντήσεις κτλ επισκεφτείτε την σελίδα τους στο Facebook

Πολύ σκληρούς σας βρίσκω μερικούς - μερικούς. Το μόνο μεμπτό που ίσως να έχει το βιβλίο είναι οι τελευταίες σελίδες. Κυρίως γιατί λίγο δύσκολο να βρεις ανθρώπους που να έχουν πατήσει τα εκατό και να έχουν πάει παντού. Κατα την ταπεινή μου γνώμη το βιλίο θα έπρεπε να τελείωνε λίγο μετά την πτώση της χούντας όπου θα ήτανε η Ρένα 75 - 80 χρονών. Μετά η πλοκή τραβιόταν απο τα μαλλιά.

Τώρα για όλους εσας που δώσατε 1 αστεράκι: Μάλιστα όλοι οι συγγραφείς έχουν ένα συγκεκριμένο στυλ. Ο Κορτώ ξέρουμε πως γράφει, τι περιμένατε δηλαδή? Όταν αγοράζεις Stephen King ξέρεις τι παίρνεις, όταν αγοράζεις Barbara Cartland πάλι ξέρεις τι θα διαβάσεις. Προς τι η απογοήτευση?

http://www.ekivil.org/

Περισσότερες βιβλιοκριτικές εδώ


View all my reviews

Sunday, July 01, 2018

Tuesday, May 15, 2018

Αγορά κατοικίας στο Λονδίνο - Μιλώντας με τους ειδικούς - Feta Report 42



Μπορώ να μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία όσων αφορά το property crowdfunding. Παρόλες τις φανφάρες και τα μεγάλα λόγια ουσιαστικά δεν αγοράζεις ένα σπίτι ή έστω ένα μέρος ενός σπιτιού όπως ας πούμε στο shared ownership. Αυτό που "άγοράζεις" είναι μετοχές μιας εταιρείας που διαχειρίζεται τα ακίνητα και που τα έσοδά της προκύπτουν απο τα ενοίκια πωλήσεις κτλ ακινήτων. Οπότε και τα δικά σου κέρδη προέρχονται απο τα ενοίκια. Είναι σαν να λέμε οτι έχεις έσοδα απο την παραγωγή ζαρζαβατικών επειδή έχεις μετοχές του Σκλαβενίτη ένα πράγμα. Εαν επιθυμείς να αποχωρήσεις και να πάρεις τα χρήματά σου πίσω, δεν μπλέκεσαι με αλυσίδες και άλλα τέτοια σαδομαζωχιστικά, απλά πουλάς τις μετοχές σου που μπορεί να έχουν πάρει αξία, οπότε κερδίζεις ή μπορεί να έχουν πέσει, οπότε χάνεις.

Επειδή το property market είναι πιο σταθερό απο το Χρηματιστήριο, ώς επένδυση είναι πιο λίγο πιο σίγουρη. Επίσης έχει καλύτερη απόδοση απο το μέσο cash ISA. Επιπλέον υπάρχει και το απίστευτο δέλεαρ του 'get your feet on the property ladder' με 500 λύρες μόνο! Που δεν είναι τελείως λάθος αλλά δεν είναι και σωστό.

Το site https://bricklane.com/ δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσεις και ISA account που στην ουσία είναι stock and bonds ISA οπότε τα έσοδά σου είναι αφορολόγητα (καλά όποιος δεν ζει Αγγλία νομίζει οτι έπαθα παράκρουση).

Δεν είναι άσκημο ώς ιδέα, ειδικά για άτομα που θέλουν λίγο καλύτερη απόδοση για τα χρήματά τους απο ότι δίνουν οι τράπεζες αλλά σπιτονοικοκύρης δεν γίνεσαι με 500 λύρες μόνο.

Sunday, May 06, 2018

Με τα μάτια της ψυχής του Όμηρου Αβραμίδη

Με τα μάτια της ψυχήςΜε τα μάτια της ψυχής by Omiros Avramidis
My rating: 2 of 5 stars

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου. Για περισσότερες πληροφορίες, συναντήσεις κτλ επισκεφτείτε την σελίδα τους στο Facebook

Γλυκανάλατη ψηλοβλακιούλα.

Αυτός έχει πατριό που τον κακομεταχειρίζεται και εκδίδει την αδερφή του. Αυτή είναι τυφλή. Ξαναβρίσκει το φώς της μετά απο εγχείρηση. Αυτός ανακαλύπτει οτι η ο μαστροπός/πατριός εκβιάζει την αδελφή του και πάει να τον σκοτώσει, και αποτυγχάνει οικτρά και πάει φυλακή. Αυτή δεν ξέρει γιατί ο κόμενος την παράτησε μελαγχολεί στενοχωριέται και στο τέλος παντρεύεται έναν άλλον.

Εδώ είται θα έπρεπε το βιβλίο να τελειώσει, είτε θα έπρεπε να δείξει πως διαχειρήστικαν οι πρωταγωνιστές τον χωρισμό. Αμ δε. Μαθαίνει αυτή την αλήθεια - οτι δηλαδή δεν της έκανε μούτρα δυο χρόνια ο άλλος, ήταν φυλακή για απόπειρα φόνου, και ήρεμει. Επαναλαμβάνω: Μαθαίνει πως ο γκόμενός της πήγε φυλακή για δυο χρόνια και η αντίδραση της ήταν "Αμ, γι' αυτό δεν έστελνε". Ξεκάθαρα η κοπέλα έχει twitter. Αποφασίζει να τον περιμένει έξω απο την φυλακή και τελικά παίρνει διαζύγιο απο την έρμο τον άντρα της που σημειοτέων ήταν τέρας πολιτισμού και δεν της έριξε φάπες όταν έμαθε οτι τον αφήνει για τον πρώην φυλακισμένο, και μετά απο άλλα δυο χρόνια τα ξαναβρίσκουν. Γιατί έκανε κόνξες ο φυλακισμένος και δεν της έκατσε αμέσως είναι μάλλον γιατί ήτο μαλάκας.

http://www.ekivil.org/

Περισσότερες βιβλιοκριτικές εδώ


View all my reviews

Saturday, May 05, 2018

Environmentalist art before there was an “environment”

Thomas Cole sought to warn America not to do to nature what industrial England had done

TWO centuries ago Thomas Cole arrived on American shores, bringing with him from England a new landscape painting tradition perfect for the wild expanses of the new world. Cole also brought a zeal for warning about the perils that unchecked industry posed to the natural world, establishing one of painting’s first environmental critiques. “Atlantic Crossings”, an exhibit at the Metropolitan Museum of Art in New York that will travel to the National Gallery in London in June, celebrates the bicentennial of Cole’s American arrival and newly explores his transatlantic career—how both old world and new influenced his visual and intellectual rendering of the natural environment.

Born in Bolton in 1801 at the height of the industrial revolution, Cole entered a polluted and overcrowded world of factories belching smoke into sooty skies. Most artists at the time continued to paint bucolic country scenes, with just a few finding inspiration in this new infernal backdrop to modern life, including J.M.W. Turner and Philippe Jacques de Loutherbourg. Some of their large canvasses bring the viewer into urban streets framed by fiery furnaces that seemed to define the modern city.

But Cole brought these early impressions of a ravaged landscape to the new world, where his family had come in 1818 seeking economic opportunity. Eventually making his way to New York’s Hudson Valley, he helped propel landscape painting to the prestige accorded historical and religious themes, a momentum that eventually led to the founding of the Hudson River School.

The scale and promise of the New World seemed to demand a new monumental art-form. Cole was deeply immersed in the new scientific treatises of the day, reflected in the detail and verisimilitude of the plants, clouds and other natural phenomena of his painted world. But his landscapes almost always strove for the Arcadian, rather than the real. In one of his most famous paintings, “View of the Round-Top in the Catskill Mountains” (1827), he depicts an escarpment overlooking the mountains of the Hudson River valley. Though this area was already a popular tourist destination, he eliminated signs of human presence. Only untouched wilderness stands before the viewer.

He also integrated the era’s literature—another of his famous Catskills landscapes is a scene inspired by James Fenimore Cooper’s “The Last of the Mohicans”. These cross-pollinations reflected Cole’s and other contemporaries’ increasing investigations into the natural and man-made world as symbiotic. In 1836 Cole wrote an essay on the American landscape, the same year that Ralph Waldo Emerson’s seminal essay “Nature” was published.

Cole always sought to enshrine unspoiled nature as an endangered Eden. But his return trip across the Atlantic cemented his ambition to caution Americans about the potential for nature’s demise. After his visit to London and the National Gallery, where he first saw Turners and Constables—some of which are included in the exhibition—and an artist’s grand tour of Italy, he came back with renewed purpose to sound a warning of nature’s destruction by the greed of industry. He felt a special urgency when returning to Jacksonian America in 1832, where manifest destiny and the race west seemed to strip the land at a pace that portended the darkness of industrial Bolton.

While in London and Rome, Cole developed his perhaps most famous and accomplished series, the “Course of Empire”. Along with Turner’s “Hannibal Crossing the Alps”, this series is the highlight of the exhibit. It is also the clearest and most didactic warning of the downfall that Cole was confident that America would experience if the young country did not heed the lessons of the old world. To Cole, the greed that precipitated the American land grab heralded not only environmental ruin, but a cultural and moral one as well.

The five allegorical paintings of “The Course of Empire” (pictured) depict the same imaginary landscape, each representing a different stage of civilisation, in sequence of the times of day. “The Savage State” (top) presents the landscape at its most wild, with hunter-gatherers the only human intrusion into the landscape. The “Arcadian or Pastoral State”, the second, depicts the emergence of music and dance, still an idyll, but with industry and agriculture beginning to take hold. The third painting, “The Consummation of Empire”, shows the city as imposing and imperial, sowing the seeds of the downfall depicted in the next canvas, “Destruction”. In the final scene, the natural landscape is ready to reclaim civilisation’s ruins. It remains unclear whether Cole’s wealthy American patrons recognised this series as a direct warning to them, rather than a flattering, contrasting view of what had happened to old Europe.

Cole was not a conservationist, a movement yet to take root. He seemed resigned to the role of doomsday prophet. Subsequent landscape artists, especially those of the Hudson School, actually rejected most of his proto-environmentalism and instead embraced manifest destiny and American might in their work. The visual world would take many generations to catch up to his urgency about the consequences of industrial progress and what man loses when the land can no longer play its natural role.

Copied from 'The Economist'

Monday, April 30, 2018

Welcome to Greece. #NoJusticeGr

The country of Democracy, logic, the country that gave birth to equal rights, the country of civilization, the country of many Philosophers :


1. We have neo nazi's in the parliament and nobody is able to touch them since every cop, every military staff is in their favor due to their patriotic stand and because they're beating the crap out of foreigners or sometimes (I even witnessed this) killing anyone who is not a Greek, white enough, Orthodox Christian or anyone against their will and/or opinion. You may google the Neo Nazi party of Greece under the name: "Golden Dawn".

2. We have no freedom of speech. Theater plays get canceled because they're against religion. Internet personas get sued because they're against religion. The Golden Dawn is teaming up with the Church and hunting down everything they dislike with sometimes seeing priests kicking people to the ground and waving in a Nazi greet way


links: http://www.businessinsider.com/geron-pastitsios-2012-9

and http://www.keeptalkinggreece.com/2012/10/11/golden-dawn-mp-frees-detainee-as-fanatics-storm-theater-to-stop-t-nallys-corpus-christi/

3. Cops are planting Molotov bombs to peaceful protesters in order to get them arrested. It has been documented several times that cops in Greece have been infiltrating the protesters, creating violent riots while some of the protests are and begin in a VERY strict peaceful way

link: http://www.youtube.com/watch?v=AOQatfuAxTE

Cops are also great fans of the SS, the Golden Dawn and get to prove that everywhere they can:

link: http://sup.kathimerini.gr/kath/engs/img/NEWS/2011/02/policehelmet_390_1002.jpg

4. You all remember the cop in USA who pepper sprayed a bunch of students and the entire world got shocked right? Well, we were not in shock cause this, is the air we breathe every day:

http://static.guim.co.uk/sys-images/Guardian/Pix/pictures/2008/12/07/greece460x276.jpg

you US kids have nothing on us, heh.

Cops even use innocent girls for shielding against protesters:

http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=21698:i-diadilotria-aspida-gia-ton-andra-ton-mat&catid=3:society&Itemid=41

5. Suicide rates are way too high

link: http://www.youtube.com/watch?v=VD_phmSldow

and get it from me cause I have had some experience, these rates are very very real and they're very very serious since...

6. ...the average household is under the poverty limit right now and each one of us is in great debt. Some have no heat for this winter, I was lucky I got some chance from a guy who is facing a similar issue and was kind enough to help me out. Others, are not very lucky.

Food is somewhat of an issue as well since you see people on the streets eating off of trashcans. Some of them even have homes that are ready to lose due to bank loans. Most of them don't even live in a house anymore.

link: http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-16878756

7. Hospitals are shutting down

link http://www.guardian.co.uk/world/greek-election-blog-2012/video/2012/jun/15/greece-hospital-austerity-cuts-video

8. Jobs and payments are OVER:

link: http://www.youtube.com/watch?v=Q7wcEka-oto

9. Pensions are OVER, with more than 4.000.000 old people struggling every day facing the dilemma "should I get my meds or buy food? or the other way around?"

link: http://www.youtube.com/watch?v=kse2lBx7Xa8

10. A list of people from inside the parliament and not only, that made fresh bank accounts in Switzerland in order to save their money and escape the taxes has been given to Greece and now is lost. This list included the names of politicians that right now run this country:

link: http://www.keeptalkinggreece.com/2012/10/02/the-odyseey-of-a-list-with-1991-tax-dodgers-from-lagarde-to-greece-with-love/

11. If you're not 100% Greek, 100% white, 100% Orthodox Christian, you simply have NO rights in this country and nobody gives a crap about you. So basically we have no human rights in Greece.

link: http://www.youtube.com/watch?v=z4OphwDxpJ0

12. Riots are all over Athens since 2008 http://www.youtube.com/watch?v=yaUyPzXqWKo

13. The media spread terror and even make their own news to scare people off. They spread government propaganda making people more miserable, more suicidal and more destined to turn to fascism, religion and death.

14. Members of the Golden Dawn are searching in Kindergardens for kids not being Greek and ask for their teachers to NOT teach these kids.