Κρύο, πάρα πολύ κρύο ...

Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά τις τελευταίες μέρες το κρύο είναι αφόρητο. Η υγρασία δε, άλλο πράγμα. Βέβαια το κρύο που νιώθουμε εμείς στην Αθήνα δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτό σε άλλες πιο βόρειες χώρες. Στην Ρωσία για παράδειγμα έχει φτάσει τους - 30 βαθμούς Κελσίου.

Mental Note: Να στείλω μύνημα στους ιντερνετικούς φίλους μου (της βόρειας Ευρώπης) να τους ρωτήσω πως τα πάνε.

Αλήθεια εσείς οι υπόλοιποι πως τη βγάζετε? Δεν με ενοχλεί τόσο το κρύο όσο η μουντάδα του καιρού. Ο γκρίζος ουρανός που βλέπω με ψυχοπλακώνει. Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Τουλάχιστον τα βράδυα κάθεσαι στο σπίτι και χουχουλίζεις αλλά τη μέρά? Οι ώρες δεν περνάνε. Δεν τολμάω νε βγώ και καμμία βόλτα να περπατήσω, μήπως βρέξει και αισθάνομαι εγκλωβισμένη.

Ίσως φταίει και το γεγονός οτι είμαι άνεργη. Όσοι εργάζονται καιρό δεν καταλαβαίνουν πως είναι να ξέρεις πως τη Δευτέρα δεν θα'χεις τίποτα να κάνεις. Μπορεί να φάντάζει ωραίο οι καθημερινές και οι Κυριακές να'ναι το ίδιο αλλά στην ουσία είναι μεγάλο βάσανο. Όλα τα "χόμπυ" και οι δραστηριότητες που θα μπορούσαν να σε απασχολήσουν είναι μάταιες. Ενώ έχεις άπειρο χρόνο, δεν υπάρχει διάθεση για τίποτα. Ούτε για να ανοίξεις την τηλεόραση ούτε για να ακούσεις μουσική ή να κάνεις όλα αυτά που κάνουν οι άλλοι στον ελέυθερο χρόνο τους.

Όταν είσαι άνεργος δεν έχεις που να πας. Όταν είσαι άνεργος δεν έχεις "ελευθερο χρόνο". Γίνεσαι βάρος στον εαυτό σου και στους άλλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν τους ρωτήσεις: "Τι είσαι?" θα απαντήσουν: Γιατρός, πωλήτρια, γραμματέας ή κάτι ανάλογο. Όταν είσαι άνεργος, είσαι τίποτα. Ακούς αυτούς που γκρινιάζουν για την κούραση που αισθάνονται "λόγω φόρτου εργασίας" και ζηλεύεις. Πως γίνεται να μην καταλαβαίνουν πόσο τυχεροί είναι?