Βρίστε, κάνει καλό!

Στο τιμόνι βρίζω ...

Ναι το παραδέχομαι, δεν είμαι και ο πιο πολιτισμένος οδηγός του κόσμου. Κάποιες φορές φίλοι μου με έχουν προειδοποιήσει" "Θα κατέβουν και θα σε κάνουν τόπι στο ξύλο". Το έχουν επιχειρήσει κάποιοι ... Το περιμένω κάθε φορά, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Βρίζω καθημερινά. Απο μέσα μου αλλά και φωναχτά. Βρίζω για διάφορους λόγους: Βρίζω αυτόν που σε βλέπει και βγαίνει μπροστά σου απο το στόπ, τον ταξιτζή που σταματά στην δεύτερη λωρίδα της λεωφόρου Συγγρού ή της Τσιμισκή και μπλοκάρει τα πάντα απο πίσω. Βρίζω την κυράτσα που περνά με πορτοκαλί και κλείνει τη διαστάυρωση, τον οδηγό του αστικού που πάει να σε πατήσει πάνω στις διαβάσεις, τον τύπο που παρκάρει στη γωνία και δεν μπορείς να στρίψεις, τον άλλο που έρχεται κόντρα στο μονόδρομο και θέλει να τον αφήσεις να περάσει ("έλα ρε φίλε, 20 μέτρα είναι!"), τον τύπο που κλείνει το δρόμο για να ξεφορτώσει, το μάγκα με το φτιαγμένο Sierra που σου κάνει σινιάλο να κάνεις δεξιά (που?), ενώ κινείσαι με 140 στην εθνική, το μαγαζάτορα που βάζει δύο καρέκλες μπροστά στο μαγαζί του για να μην παρκάρει άλλος.

Βρίζω την μισή Ελλάδα όπως καταλαβαίνετε ...

Δε βρίζω μόνο όταν το αυτοκίνητο έχει αυτοκόλητο του περιοδικού για ευνόϊτους λόγους. Αν καταπιεστώ, τα βγάζω και βρίζω με την ψυχή μου. Έχω πρόβλημα, λέτε? Ε, τότε γιατί δεν στην υπόλοιπη Ευρώπη? Απλώς γιατί κανένας δε με ενοχλεί εκεί.

Γνωρίζω πολύ καλά οτι το βρισίδι δεν είναι πολιτικά ορθό, αλλά πως μπορείς να το αποφύγεις? Είναι αναγκαίο κακό. Μια δωρεάν ψυχανάλυση του δρόμου. Και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Εφόσον έχεις 100% δίκιο, εννοείται. Με μια προϋπόθεση: Να δέχεσαι με χιούμορ τα "μπινελίκια" των άλλων, όταν εσύ είσαι ο φταίχτης. Που θα είσαι - όπως κι εγώ - κάποια στιγμή της ημέρας. Ελάτε τώρα, Ελληνάρες είμαστε όλοι, ακόμη κι εμείς οι δημοσιογράφοι αυτοκινήτου. Ελάτε λοιπόν να βριστούμε φωναχτά, με φαντασία, με σεξουαλικά υπονοούμενα και κοινωνικό σχόλιο, έτσι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια της μποτιλιαρισμένης μας καθημερινότητας. Εξάλλου όλοι λίγο πολύ κάνουμε στους άλλους όσα μας κάνουν εκείνοι. Ελάτε να βριστούμε, αλλά μέχρι εκεί. Χωρίς περαιτέρω βία. Να ξεσπάσουμε και στο επόμενο φανάρι ας χαμογελάσουμε και πάλι. Και αν σας βρίσουν? Ε, αφού έχετε δίκιο, σηκώστε το χέρι με κλειστή την παλάμι και ζητήστε συγνώμη. Με χαμόγελο παρακαλώ! Δοκιμάστε το, είναι άκρως χριστιανικό. Δύσκολο? Read the fucking - κυριολεκτικά - manual που ακολουθεί για να ξεκινήσετε ...

RTFM!

1. Μην βλασφημείται τα θεία
2. Μη βρίζετε ηλικιωμένους
3. Μη βρίζετε τη μάνα, τον πατέρα, τη σύζυγο ή το σόι ολάκερο του οδηγού
4. Μη βρίζετε τη συνοδηγό. Ιδίως αν είναι κούκλα ...
5. Μη βρίζετε πρώτοι κυρίες ή δεσποινίδες. Θα σας ανταποδώσουν τα χειρότερα και δε θα ξέρετε τι να κάνετε.
6. Μην προκαλείται σε χειροδικία. Τα "Βγες έξω ρε, να σου δείξω εγώ" κτλ ξεχάστε τα!
7. Μην παίρνετε προσωπικά τα βρισίδια των άλλων. Για αυτό που κάνατε σας βρίζουν, όχι για αυτό που είστε. Τα "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε?" δε λέει ακόμα και αν είσαι ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου ...
8. Σας μουτζώνουν άδικα? Πείτε ευχαριστώ. Σας μουτζώνουν δίκαια? Πείτε συγνώμη
9. Πάρτε θετικά τις βρισιές των άλλων. Το "Αει γαμήσου" δεχθείτε το και σαν ευχή!
10. Βρίστε στην καθαρεύουσα, έχει πλάκα. Πχ, αντι πούστης, κίναιδος, αντί πουτάνα, ιερόδουλη κτλ.
11. Βρίστε χρησιμοποιώντας δεύττερο πλήθυντικό. Δείχνει επίπεδο.
12. Βάλτε ερωτηματικά στα βρισίδια σας, δείχνει ανοιχτό μυαλό. Π.χ. "Μήπως είστε ομοφυλόφυλος?"
13. Βρίστε με οξυδέρκεια. Αποφύγετε χαρακτηρισμούς για το σωματότυπο του άλλου και ασχοληθείτε με την εμφάνιση του αυτοκινήτου. Πχ. σε τύπο με Mercedes ή BMW: "Πάρε τον κουβά σου απο δω, φτωχομπινέ".
14. Το ύστα όπλο άμυνας, αν σας βρίσουν και δε θέλετε - ή φοβάστε - να δώσετε συνέχεια? Με ύφος όλο παράπονο, ανοίξτε το παράθυρο και πείτε το αμίμητο:"Μα γιατί μου φέρεσται έτσι?"

ΑΚΗΣ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗΣ - Για το περιοδικό 4 Τροχοί