Προστασία από πυρκαγιά: Οδηγίες αν η φωτιά πλησιάζει το σπίτι μας

Έχετε στο νου σας αυτές τις βασικές οδηγίες προστασίας από τη Γενική Γραμματεία Πολιτική Προστασίας για την περίπτωση που η φωτιά πλησιάζει το σπίτι σας και να θυμάστε πάντα πως η πυρκαγιά είναι απρόβλεπτη και η σωτηρία των ανθρώπων προέχει από οτιδήποτε άλλο.

Αν η πυρκαγιά πλησιάζει στο σπίτι μας

• Διατηρούμε την ψυχραιμία μας.
• Μεταφέρουμε όλα τα εύφλεκτα υλικά από τον περίγυρο του κτιρίου σε κλειστούς και προφυλαγμένους χώρους.
• Κλείνουμε όλες τις διόδους (καμινάδες, παράθυρα, πόρτες κ.λπ.) έτσι ώστε να μην διεισδύσουν οι καύτρες στο εσωτερικό του σπιτιού.
• Κλείνουμε τις παροχές φυσικού αερίου και υγρών καυσίμων μέσα και έξω από το σπίτι.
• Μαζεύουμε τις τέντες στα μπαλκόνια και στα παράθυρα.
• Διευκολύνουμε την πρόσβαση πυροσβεστικών οχημάτων ανοίγοντας την πόρτα του κήπου.
• Τοποθετούμε σκάλα στην εξωτερική πλευρά του σπιτιού, αντίθετα από την κατεύθυνση της πυρκαγιάς ώστε να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στη στέγη.
• Συνδέουμε τους σωλήνες ποτίσματος και τους απλώνουμε ώστε να καλύπτεται η περίμετρος του σπιτιού.
• Aν η ορατότητα είναι μειωμένη, ανάβουμε τα εσωτερικά και τα εξωτερικά φώτα του για να γίνεται ορατό μέσα από τους καπνούς.
• Μόλις περάσει η πυρκαγιά και μπορούμε να βγούμε με ασφάλεια από το σπίτι
• Βγαίνουμε από το σπίτι και σβήνουμε τις μικροεστίες που απομένουν.
• Ελέγχουμε για τουλάχιστον 48 ώρες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, την περίμετρο και τους εξωτερικούς χώρους του σπιτιού για το ενδεχόμενο αναζωπυρώσεων.
• Αν η πυρκαγιά έχει φτάσει στο σπίτι μας
• Δεν εγκαταλείπουμε το κτίριο εκτός αν η διαφυγή μας είναι πλήρως εξασφαλισμένη.
• Δεν μπαίνουμε μέσα σε αυτοκίνητο. Η πιθανότητα επιβίωσης σε ένα σπίτι κατασκευασμένο από άφλεκτα υλικά είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη σε ένα αυτοκίνητο που βρίσκεται σε καπνούς και φλόγες.

Αν παραμείνουμε στο σπίτι

• Κλείνουμε καλά τις πόρτες και τα παράθυρα.
• Φράζουμε τις χαραμάδες με βρεγμένα πανιά για να μην μπει μέσα ο καπνός.
• Απομακρύνουμε τις κουρτίνες από τα παράθυρα.
• Μεταφέρουμε στο εσωτερικό των δωματίων τα έπιπλα που βρίσκονται κοντά στα παράθυρα και τις εξωτερικές πόρτες
• Κλείνουμε τις ενδιάμεσες πόρτες για να επιβραδύνουμε την εξάπλωση της πυρκαγιάς.
• Γεμίζουμε την μπανιέρα, τους νιπτήρες και τους κουβάδες με εφεδρικό νερό.
• Συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο.
• Φροντίζουμε να υπάρχει φακός και εφεδρικές μπαταρίες μαζί μας σε περίπτωση διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος.
• Αν το σπίτι μας είναι ξύλινο αναζητάμε καταφύγιο σε κτιστό σπίτι.
• Αν διαταχθεί εκκένωση της περιοχής ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες των Αρχών και τις διαδρομές που θα μας δοθούν.

Κείμενο για τις φωτιές απο την Dimitra Halikia

Ξημερώματα Πέμπτης 26 Ιουλίου , δυο μέρες μετα την ανείπωτη ανθρώπινη τραγωδία στην Ανατολική Αττική, εχουν ειπωθεί "απίθανα" πράγματα . Απο το πως και με τι Ειδη πρεπει να γίνονται οι αναδασώσεις , απο την "κατεύθυνση"....(διευθυνση ήθελαν να πουν) του ανέμου , απο την "διευθυνση"...(κατεύθυνση ήθελαν να πουν) της φωτιάς , οτι φταιει η κλιματική αλλαγή , οτι φταινε οι δασικοί χάρτες , οτι δεν πρεπει να κηρυχθούν αναδασωτέα τα πέριξ του Μαραθωνα καμμένα διοτι δεν θα μπορέσουν να ξαναχτίσουν οι ανθρωποι , το ΠΟΙΟΣ αποφασίζει για την εκκένωση ....

Να κανουμε μια περίληψη των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ γεγονότων ,
1. Την αρμοδιοτητα για την κατάσβεση των Δασικών πυρκαγιών την εχει απο το 1998 η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΠΟΛΕΩΝ και ΟΧΙ η ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ . Αποφαση Σημίτη με ταυτόχρονη αποφαση αποδυνάμωσης και μείωσης του προυπολογισμού για την διαχειριση των δασών . Διάλυση της ΔΑΣΙΚΗΣ Υπηρεσιας , σαλαμοποίηση των αρμοδιοτήτων της και " μοίρασμα " τους σε δήμους κλπ κλπ. ΝΑΙ αυτοι λοιπον ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ .

2. Οι συνθήκες που επικρατούσαν οδηγούσαν υποχρεωτικά σε βαθμό κινδύνου " μέγιστο " και υποχρέωναν σε διάταξη των ΕΠΙΓΕΙΩΝ δυνάμεων σε τετοια σημεία ώστε ΕΑΝ ξέφευγε η φωτιά να την περίμεναν για να την ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ . διοτι η φωτιά οταν ξεφύγει δεν σβήνεται απο ανθρωπους . ΣΒΗΝΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ... ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ... .

3. Η φωτιά και μαλιστα η επικορυφη εχει " άνοιγμα "( μπορει να " πηδήξει " δηλαδη ) μεχρι και 16 χιλιόμετρα λεει η βιβλιογραφία . Οποτε ας σταματησει αυτη η ιστορία περι αντιπυρικών λωρίδων ... φθανει πια ... Καταλάβαμε λοιπον γιατι περασε την Μαραθωνος και γιατι στις εικόνες που βλέπουμε εκει που ολα ειναι καμμένα υπαρχουν τρια, τέσσερα σπίτια μαζεμένα και δέντρα που δεν εχουν καεί;

4. Το ΜΑΤΙ δεν ηταν ΠΟΤΕ ΔΑΣΟΣ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ . Δεν καταπατηςαν δάσος . Οι αεροφωτογραφίες του 1937 κσι του 1945 δείχνουν την περιοχή αγροτική . Δες τε και τους υπό αναρτηση Δασικούς χάρτες.

Η δόμηση ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ αλλα ΟΧΙ σε δασική έκταση .

Οποιος αναρωτιέται το που "βρέθηκαν" τα πεύκα , ισως να εχει ακουσει οτι οπου εγκαταλείπεται η γεωργια , " εισβάλουν " τα δασικά είδη .

5. Ειναι ΑΛΛΟ πραγμα οι αναδασώσεις και αλλο πραγμα να φυτεύεις δένδρα στον κήπο σου !! Ετσι λοιπον οποιοι γράφουν περι αλλαγής ΕΙΔΟΥΣ για τις αναδασώσεις ( προτάσεις να αντικατασταθούν τα πεύκα ( η Χαλεπιος δηλαδη ....) με δρυς , πικροδάφνες και έλατα να ξερουν οτι προκαλούν θυμιδια . ΟΜΩΣ ο καθένας στον κήπο του μπορει να φυτέψει οτι Δένδρο θελει και αν πιασει , έπιασε. Ετσι λοιπον , οι ανθρωποι που θα ξαναχτίσουν τα σπίτια τους καλο ειναι να μην φυτέψουν στην αυλη τους πεύκο . Ωστόσο , το δάσος που θα ατενίζουν μετα τις αναδασώσεις θα ειναι ΧΑΛΕΠΙΟΣ πως να το κανουμε .

6. Τα τελευταια 15 χρονια η περιοχή εχει καεί : το 2005, το 20Ο9 ( Ραφήνα , νέος Βουτζας , Πεντέλη ...). Η τοτε Νομαρχία Ανατολικής Αττικης χρηματοδότησε εγκατάσταση ψηφιακού συστηματος πυρανίχνευσης με χρήματα του ΕΣΠΑ της Ψηφιακης Συγκλισης . Το έργο ολοκληρώθηκε και παρε ληφθεί . ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΠΟΤΕ και ΝΑΙ υπαρχουν βαρύτατες ΔΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ γιατι εγινε αυτο ! Και μην αρχίσετε να γραφετε για την ΔΟΥΡΟΥ , διοτι δεν ηταν τοτε περιφερειάρχης και οταν εγινε το έργο ηταν ηδη ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ( να μην επεκταθώ το τι σημαινει αυτο).

7. Η Περιφέρεια ΔΕΝ ΕΧΕΙ αρμοδιοτητα για τα ΔΑΣΗ . ΟΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ την εχουν αυτη την αρμοδιοτητα αρα το Υπουργείο Εσωτερικων .

8. Οι ΔΗΜΟΙ εχουν τις αρμοδιότητες πολεοδομίας, λαμβάνουν προυπολογισμο για πυροπροστασία , αποφασίζουν ΓΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ . Αναρωτιεμαι βλέποντας τις εικόνες : οταν ο δημαρχος εκανε την βόλτα του στον δήμο του , δεν έβλεπε οτι οι ιδιοκτήτες οικοπέδων ειχαν κτίσει ΠΑΝΤΟΥ ΜΑΝΤΡΕΣ , απο κόβοντας την πρόσβαση στην θαλασσα ; Αυτο ΔΕΝ ειναι πολεοδομική παράβαση δήμαρχε που σημερα πέρπατας και μετράς πτώματα ;;;;; Και ενω Δήμαρχε παίρνεις χρήματα για την πυροπροστασία ΓΙΑΤΙ βρέθηκαν ΑΔΕΙΕΣ δεξαμενές η γιατι δεν βρέθηκαν δεξαμενές;

ΝΑΙ λοιπον υπαρχουν και ΕΚΕΙ βαρύτατες πολιτικές , διοικητικές ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ευθύνες μιας κοινωνίας που ονειρεύεται να μετατρέψει την καθημερινότητα της σε " Νταλλας "( αυθαίρετες βίλες απο πάμφθηνα οικοδομικά υλικά με ιδιωτική πρόσβαση στην θαλασσα ....)!

9. ΤΕΛΟΣ , η έχουσα απο την νομοθεσία τον συντονισμό ειναι η ΓΓ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ . ΔΕΝ προέβλεψαν σωστα , υποεκτίμησαν την κατασταση και ΔΕΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΑΝ. ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ , ΤΟΥΣ ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ .

Ολοι φταίμε και φταίμε διαχρονικά για την καταστροφή μας . Συμμέτοχοι στο έγκλημα κατα της ΖΩΗΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ φθάνουν οι ευχές να μην ξαναγίνει . Επιβάλλεται αλλαγή του "συστήματος"....

Ο συνάδελφος και φίλος μου καλός Κώστας Μπέσης, μόλις ανέβασε τους ορθοφωτοχάρτες που δημοσίευσε το ΕΘΝΟΣ Απόδειξη ότι το ΜΑΤΙ ΔΕΝ ηταν ΠΟΤΕ δασος και δασική περιοχή.

Αρχική ανάρτηση απο την Dimitra Halikia

Reservoir 13 by Jon McGregor

Reservoir 13 by Jon McGregor


#Readathon2018

Ένα βιβλίο που κέρδισε κάποιο ξένο λογοτεχνικό βραβείο τα τελευταία 3 χρόνια

I didn't get it. Where is the girl? Who killed her? What does the title mean? What is the purpose of this book? Am I the only one who couldn't tell who is who because the characters were so many and so similar? Why did it win a booker prize? Why are we supposed to care about the life circle of the foxes? Where is the girl anyway?


Get your copy from Amazon




View all my reviews

Χάρτινες μνήμες του Χρήστου Φλουρή

Χάρτινες μνήμες by Χρήστος Φλουρής
My rating: 3 of 5 stars

To βιβλίο ξεκινάει πολύ δυνατα. Μια γυναίκα θυμάται πως ένας ρημάδης επιστάτης την βίασε και την άφησε έγκυο στα 14 και μετά αποφασίζει να ψαξει για το χαμένο της παιδί και να αντιμετωπίσει επιτέλους τον βιαστή της. Οι περιγραφές είναι δυνατές και οι χαρακτήρες πολύ συμπαθητικοί. Γνωρίζουμε λίγο την οικογενειακή ιστορία της κοπέλας και είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Απο διαβολική σύμπτωση, ο παιδεραστής και η γυναίκα του αποφασίζουν να υιοθετήσουν ένα μωρό και τελικά πέφτουν πάνω στην πραγματική του κόρη, που την αναγνωρίζει λόγω κληρονομικότητας (τρέχα γύρευε). Ο τύπος είναι ετοιμοθάνατος και η πρωταγωνίστρια τον σκοτώνει και καλά του κάνει. Θα προτιμούσα η σκηνή να ήταν λιγότερο χλιαρή αλλά τελος πάντων.

Απο εκει και έπειτα απο τα δυο τρίτα περίπου του βιβλίου και μετά, ο συγγραφέας πήρε την πλοκή και την πέταξε στα βράχια. Η πρωταγωνίστρια βρίσκει την κόρη της με τη βοήθεια μιας φίλης της καλόγριας που την γνώρισε στο μοναστήρι όπου γέννησε, και χωρίς να της πει ποιά είναι την προσκαλεί στην Αθήνα για να δουλέψει στο φαρμακείο της όσο σπουδάζει διότι όλος συμπτωματικά είναι και αυτή φαρμακοποιός. Της λέει με τα πολλά την πονεμένη της ιστορία και μετά απο ένα μικρό χρονικο διάστημα, την συγχωρεί και αρχίζουν να έχουν σχέσεις. Της γνωρίζει μάλιστα και έναν παιδικό της φίλο, που ήτανε μαζί στο ορφανοτροφείο. Όπου ανακαλύπτουν με την σειρά τους ότι αυτός είναι ο γιός της καλόγριας φίλης της πρωταγωνίστριας και φυσικά προκύπτει δακρύβρεχτη συνάντηση. Ο νεαρός είναι γιατρός και η καλόγρια του δίνει μια φωτογραφία του πατέρα του (που όλος τυχαίος είναι ΚΑΙ αυτός γιατρός). Αλλά το πράγμα δεν έχει τέλος, διότι ο νεαρός επισκέπτεται την νονά του, που δεν τον υιοθέτησε αλλά του πλήρωσε τις σπουδές και που είναι άρρωστη και σε μεγάλη ηλικία. Και εκεί προκύπτει οτι ένας απο τους γιατρούς της είναι ο πατέρας του νεαρού και εραστής της καλόγριας. Προκύπτει δευτερη συνάντηση. Η πρωταγωνίστρια περιχαρής και τρισευτυχησμένη μένει έγκυος απο τον άντρα της και ο γιατρός κλέβει την καλόγρια απο το μοναστήρι για να συνεχήσουν τον έρωτά τους. Αυτό το τελευταίο είναι δικό μου αλλά με την φόρα που πήρε ο συγγραφέας θα μπορούσε να το είχε γράψει και αυτό.

Όλα αυτά τα συγκλονιστικά συμβαίνουν στις τελευταίες 80 απο τις 300 σελίδες του βιβλίου. Προσωπικά θεωρώ οτι η ιστορία του νεαρού Ανδρέα είναι περιττή ή θα μπορούσε να γίνει δευτερο βιβλίο όπου θα μαθαίναμε και τα δικά του. Οι συμπτώσεις και τα ηθικοδιδακτικά μηνύματα φτωχαίνουν το βιβλίο και καταντούν γελοίες αντι να προκαλέσουν συγκίνηση. 5 αστέρια για τα δυο τρίτα του βιβλίου και 1 αστέρι για το τέλος μας κάνουν 3 εν συνόλο.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

Περισσότερες βιβλιοκριτικές εδώ

View all my reviews

Σαν γλυκό του κουταλιού της Μαρίνας Πετροπούλου

Σαν γλυκό του κουταλιού by Μαρίνα Πετροπούλου
My rating: 3 of 5 stars

Καλούτσικο μιθυστόρημα. Δεν θα αλλάξει τη ζωή κανενός αλλά διαβάζεται γρήγορα και εύκολα. Εναλλακτικός τίτλος: 40αρες σε απόγνωση. 'I can relate' θα έλεγα εγώ στα αγγλικά
.
Είναι η ιστορία 4 γυναικών - 3 φίλες και η σπιτονοικοκυράς τους - που έχοντας φτάσει τα 40 κάνουν τον απολογισμό της ζωής τους και δεν είναι ευχαριστημένες. Μια εκ των 4 αποφασίζει να νοικιάσει ένα μεγάλο σπίτι σε μια ελληνική παραδοσιακή γειτονιά και οι δυο άλλες φίλες της αποφασίζουν να την ακολουθήσουν και να μείνουν και οι τρεις μαζί. Στο σημείο αυτό να διευκρινήσω οτι η συγγραφέας δεν έχει ιδέα απο flatshare. Μένουνε οι τρεις τους μαζί και δεν τσακώνονται για τα πιάτα και για το ποιανής σειρά είναι να καθαρίσει το μπάνιο και σιγά σιγά τα προβλήματά τους λύνονται απο μόνα τους.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Έξοδος του Άρη Σφακιανάκη

Έξοδος by Άρης Σφακιανάκης
My rating: 4 of 5 stars

Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου - ο συγγραφέας, ντε - δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο. Με κάποιο μαγικό τρόπο, ξεκίνησε απο την 21ο αιώνα και κατέληξε στο Μεσολογγι το 1826. Στο τσακ δηλαδή πριν κάνουνε ντου οι Τούρκοι. Κατάφερε να γίνει 'γραμματικός' σε έναν απο τους καπεταναίους που είχαν κατέβει απο το Σούλι να βοηθήσουν και ποιές ήταν οι σκέψεις του? Να προειδοποιήσει τους Έλληνες για το κακό που θα τους βρεί? Να χρησιμοποιήσει τις ιστορικές του γνώσεις για να τελειώσει η επανάσταση μια ώρα αρχίτερα και με καλύτερη έκβαση για την Ελλάδα? Όχι, όχι και πάλι όχι. Το μυαλό του ήταν στο φύκι - φύκι κα συγκεκριμένα πως θα ξελογιάσει την αρραβωνιαστικιά του οικοδεσπότη του, που παρεπιπτώντος ήταν και μωρομάνα. Γενικά απ το μισό του βιβλίου και μετά, ευχομαι να ψοφήσει ο άχρηστος. Αυτή η δόλια μόνο για το μωρό της νοιαζότανε αλλά αυτό πέθανε.

Χωρίς πλάκα τώρα, για κάποιο λόγο όταν πήρα το βιβλίο ούτε που μου πέρασε απο το μυαλό ότι ήταν ιστορικό (φανταστικό?) μυθιστόρημα. Η ιδέα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και οι περιγραφές γλαφυρές. Ο πρωταγωνιστής θα μπορούσε να ήταν λίγότερο εγωιστής και σκατόψυχος αλλά απο οτι κατάλαβα ο Σφακιανάκης το έχει σύστημα να δημιουργεί αντι - ήρωες.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Και η ελπίδα γύρισε ξανά της Νικόλ - Άννα Μανιάτη

Και η ελπίδα γύρισε ξανά... by Νικόλ - Άννα Μανιάτη

My rating: 1 of 5 stars


Το βιβλίο μπορεί να περιγραφεί με μια λέξη ΒΑΡΕΤΟ. Πως είναι δυνατόν μια τόσο ενδιαφέρουσα πλοκή, να περιγραφεί με τέτοιο ανούσιο τρόπο, μόνο η συγγραφέας το ξέρει. Οι στιγμές της 'δράσης' ήταν λίγες και η ιστορία στηρίζεται κυρίως στους χαρακτήρες που όμως κατάφεραν να είναι τόσο μα τόσο αντιπαθείς που ευχόμουν να πεθάνουν όλοι. Οι τελευταίες σελίδες δε, ήταν τόσο γλυκανάλατες που έπρεπε να τις διαβάσω δυο φορές γιατί το μυαλό μου αρνήθηκε να μαζευτεί και να το τελειώσει τέλος πάντον αυτό το βιβλίο.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου



View all my reviews

Denial 2016

IMDB: Denial 2016

In year 1996 a nazist piece of shit - born and raised in England - sued a historian because he believed the holocast never happened and she calked him out on his garbage. The English judicial system, instead of laughing at his face, decided to give him a day in court. In the English legal system in Defamation, the burden of proof is on the accused, therefore it was up to Lipstadt and her legal team to prove the essential truth that the Holocaust occurred.

I feel like banging my head against the wall by writing this. Needless to say he lost. For some reason he stood in court explaining how he taught his child the most racist song possible and then insisted that he wasn't racist and he shouldn't be called one and he should be compensated by people who though that he was. From what I read in wikipedia, he was declared bankrupt in 2002. Those trials are not cheap.

Το αίνιγμα της κερασόπιττας της Βάσιας Ακαρέπη

Το αίνιγμα της Κερασόπιτας by Βάσια Ακαρέπη
My rating: 5 of 5 stars

Ωραία υπόθεση και καλογραμμένο (να θυμηθώ να κλέψω τις συνταγές). Καλή η ανατροπή στο τέλος αν και είχα υποψιαστεί απο την αρχή οτι ο Στέργιος δεν ήταν εντάξει. Επίσης το περίμενα οτι ένα απο τα αγόρια της παρέας θα ήταν γιός του. Αλλά οτι ήταν και παιδεραστής και μάλιστα ολκής, ε δεν το είχα καταλάβει. Ούτε οτι τον σκότωσαν οι τρείς γυναίκες της ζωής του: συζηγος, ερωμένη και βιασμένη.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου

View all my reviews

Thread on what it’s like to be a freelance foreign correspondent in 2018

Thread on what it’s like to be a freelance foreign correspondent in 2018. I recently pitched a story to a prominent magazine about refugee returns to Syria. The editor I was speaking with said they were very interested but needed more pre-reporting before they could commit.

— Sulome Anderson (@SulomeAnderson) July 10, 2018

I recently pitched a story to a prominent magazine about refugee returns to Syria. The editor I was speaking with said they were very interested but needed more pre-reporting before they could commit.

I recently pitched a story to a prominent magazine about refugee returns to Syria. The editor I was speaking with said they were very interested but needed more pre-reporting before they could commit.

Around 800 refugees were recently returned to Syria from Arsal, a town in Lebanon near the Syrian border currently hosting over 50,000 refugees. These are photos I took when the refugees gathered for the journey to be returned. pic.twitter.com/XGlNrsrLfZ

— Sulome Anderson (@SulomeAnderson) July 10, 2018

Also important in this context to note that until last August, Arsal was overrun by ISIS and kidnapping is still very much a threat there. I was reporting without any security & with this editor's encouragement. She kept telling me they needed more info before they could commit.

Over the course of two entire days spent at the camps, I spoke with many people who said they were essentially being forced back into Syria because of horrific humanitarian conditions as well as persecution and harassment by local residents.

I was told that some local men recently doused a 15-year-old mentally retarded Syrian boy with gasoline and electrocuted him to death. Lebanon prohibits the establishment of permanent refugee settlements and private landlords have recently been carrying out many mass evictions.

I wrote this VICE piece in 2015 about the desperate situation of Syrians in the country. Sadly, conditions have only become more inhospitable for them since it was published. https://t.co/lQ2tj9DeXn

— Sulome Anderson (@SulomeAnderson) July 10, 2018

The recent returns from Arsal were negotiated with certain vague, rather disturbing terms. The regime has demanded that refugees coming back into the country be questioned and processed by Syrian intelligence. I've been told that many returnees are being imprisoned and tortured.

Upon arriving in Syria, the refugees are to be greeted by the regime army, which takes them to their local municipalities to pay fees for all utilities they would have paid during the years they were gone. Keep in mind, most of these people are struggling to feed themselves.

Then they must try to claim and register their homes, if they're still standing. In April, the Syrian government passed a law that demanded all displaced Syrians claim their homes by early May or risk forfeiting them, so the regime can confiscate any of their properties at will.

Upon arriving, the refugees are to be strictly monitored by the regime and confined to their municipalities for six months without being allowed through checkpoints. To further complicate matters, Hezbollah just announced that it will also be processing prospective returnees.

According to the refugees I'm speaking with who are still in touch with those who have been returned to Syria, it's very difficult to get accurate information from the returnees because they're terrified of Syrian intelligence monitoring their calls. That fear is likely valid.

From what the people I've spoken with have heard, some returnees managed to find relatives to stay with and are settling in, while others have simply disappeared into Syrian prisons or are being terrorized by the shabiha, notorious pro-Assad militias renowned for sexual violence.

One 36-year-old man in an Arsal camp has 3 daughters. He put his family on the waiting list for the next group of returns despite knowing that he will be immediately conscripted into the regime army. That would leave his wife and daughters to brave dangers like the shabiha alone.

"We are very desperate," this man told me with tears in his eyes. "Because we fled our country, [the regime] will probably put us right at the front of the battle. But I would prefer war to living here in Lebanon. I'd willingly die to keep what's left of my pride."

Because I spent hours in the camps gaining people’s trust, refugees told me things I haven't seen in any other news coverage. I had over 5 hours of interviews and was planning to write a story that explores how the return process really plays out, something I have yet to see.

After all this work and the emotional toll it takes to report on such horrific human suffering, the editor tells me she’s sorry but they can’t take the piece. I was not compensated for any of my work and when I tried to sell the piece elsewhere, I got crickets from other editors.

I’m tired of fighting so hard to do an important job I love and know I’m good at. This was the last straw. I now intend to give up being a freelance foreign correspondent, move back to the States and focus completely on writing my second book, which is on radicalism in America.

I’m one of many journalists i know who have made the same decision in recent years. It has become completely unsustainable for my mental health to continue doing this job. The end result is that countless important, life-or-death stories like this will go untold. End.

Ρένα του Αυγούστου Κορτώ

Ρένα by Auguste Corteau
My rating: 5 of 5 stars

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου. Για περισσότερες πληροφορίες, συναντήσεις κτλ επισκεφτείτε την σελίδα τους στο Facebook

Πολύ σκληρούς σας βρίσκω μερικούς - μερικούς. Το μόνο μεμπτό που ίσως να έχει το βιβλίο είναι οι τελευταίες σελίδες. Κυρίως γιατί λίγο δύσκολο να βρεις ανθρώπους που να έχουν πατήσει τα εκατό και να έχουν πάει παντού. Κατα την ταπεινή μου γνώμη το βιλίο θα έπρεπε να τελείωνε λίγο μετά την πτώση της χούντας όπου θα ήτανε η Ρένα 75 - 80 χρονών. Μετά η πλοκή τραβιόταν απο τα μαλλιά.

Τώρα για όλους εσας που δώσατε 1 αστεράκι: Μάλιστα όλοι οι συγγραφείς έχουν ένα συγκεκριμένο στυλ. Ο Κορτώ ξέρουμε πως γράφει, τι περιμένατε δηλαδή? Όταν αγοράζεις Stephen King ξέρεις τι παίρνεις, όταν αγοράζεις Barbara Cartland πάλι ξέρεις τι θα διαβάσεις. Προς τι η απογοήτευση?



Περισσότερες βιβλιοκριτικές εδώ


View all my reviews

20 τύποι ανθρώπων που πίνουν καφέ

Το βίντεο δεν χρειάζεται εξηγήσεις!