Προ ημερών καθάριζα την βιβλιοθήκη μου και βρήκα ένα ξεχασμένο βιβλιαράκι με τίτλο: "50 απλά πράγματα που μπορούν να κάνουν τα παιδιά για να σώσουν τη γη". Μας το είχαν μοιράσει δωρεάν στο σχολείο το 1990 ή 1991, δεν θυμάμαι ακριβώς. Ήμουν τότε στην εκτη δημοτικού. Το ξεφύλλισα απο περιέργια και για να θυμηθώ τα παλιά. Κατέληξα στο συμπέρασμα οτι είναι κρίμα που η προσπάθεια του Υπουργείου Περιβάλλοντος ήταν τόσο περιορισμένη. Κανονικά θα έπρεπε να δίνετε κάθε χρόνο στα παιδιά. Είχε μερικές πολύ καλές και απλές ιδέες για την διάσωση του περιβάλλοντος.
Ομολογώ οτι ντράπηκα λιγάκι διότι όπως και πολλοί άλλοι, γκρινιάζω για την καταστροφή του περιβάλλοντος αλλά δεν έχω κάνει τίποτα για να την σταματήσω. Και δεν αναφέρομαι σε ακτιβιστικές πράξεις (να πάω να αλυσοδεθώ σε τίποτα κολόνες της ΔΕΗ ως ένδειξη διαμαρτυρίας) αλλά απλά καθημερινά πράγματα που μπορεί ο καθένας να τα κάνει απλά βαριέται ή δεν τα'χει σκεφτεί.
Θα το διαβάσω πιο επισταμένα και μετά θα παραθέσω μερικές απο τις ιδέες στο μπλόγκ μου. Αρχικά θα γράψω την εισαγωγή και μετά εν καιρώ μερικά απο τα περιεχόμενα. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδάκια οπότε η γλώσσα είναι πολύ απλή, αλλά δεν παυει να είναι ένα αξιόλογο ανάγνωσμα, ακριβώς γι'αυτό. Υπάρχουν ελάχιστα παιδικά βιβλία που να προσπαθούν να αφυπνίσουν την οικολογική συνείδηση των παιδιών.
Ομολογώ οτι ντράπηκα λιγάκι διότι όπως και πολλοί άλλοι, γκρινιάζω για την καταστροφή του περιβάλλοντος αλλά δεν έχω κάνει τίποτα για να την σταματήσω. Και δεν αναφέρομαι σε ακτιβιστικές πράξεις (να πάω να αλυσοδεθώ σε τίποτα κολόνες της ΔΕΗ ως ένδειξη διαμαρτυρίας) αλλά απλά καθημερινά πράγματα που μπορεί ο καθένας να τα κάνει απλά βαριέται ή δεν τα'χει σκεφτεί.
Θα το διαβάσω πιο επισταμένα και μετά θα παραθέσω μερικές απο τις ιδέες στο μπλόγκ μου. Αρχικά θα γράψω την εισαγωγή και μετά εν καιρώ μερικά απο τα περιεχόμενα. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδάκια οπότε η γλώσσα είναι πολύ απλή, αλλά δεν παυει να είναι ένα αξιόλογο ανάγνωσμα, ακριβώς γι'αυτό. Υπάρχουν ελάχιστα παιδικά βιβλία που να προσπαθούν να αφυπνίσουν την οικολογική συνείδηση των παιδιών.
Η 5η Ιουνίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος. Το περιβάλλον στην
πατρίδα μας έχει πολλούς εχθρούς. Σκουπίδια, νέφος, καυσαέρια το βομβαρδίζουν
καθημερικά. Εμείς οι άνθρωποι, κυρίως όσοι ζούμε στις πόλεις, προκαλούμε αυτόν
τον βομβαρδισμό. Με την συμπεριφορά μας, με τον τρόπο που ζούμε. Κόβουμε δέντρα,
ξεριζώνουμε φυτά, μολύνουμε τη θάλασσα, σκοτώνουμε ανήμπορα ζώα. Κάνουμε οτι
μπορούμε για να καταστρέψουμε ο,τι πολύτιμότερο έχουμε: το μοναδικό Ελληνικό
Περιβάλλον.
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος θέλει να σταματήσει την
καταστροφή.
Πως όμως? Οι μεγάλοι έχουν σκοτούρες και προβλήματα,
συνηθισαν σε ένα τρόπο ζωής που βλάπτει το περιβάλλον και, δυστυχώς, δεν
αλλάζουν καθόλου εύκολα τις συνήθειες τους.
Για να καταφέρει κάτι το
Υπουργείο χρειάζεται χιλιάδες συνεργάτες που θα θελήσουν με όλη τους την καρδιά
να βοηθήσουν να σταματήσει το κακό.
Σκέφτηκα λοιπόν, σήμερα που το
περιβάλλον γιορτάζει, να ζητήσω επίσημα την βοήθεια απο τα παιδιά. Διάλεξα εσάς,
τους τελειόφοιτους της έκτης δημοτικού και σας καλώ να γίνετε συνεργάτες μου σε
ένα μεγάλο αγώνα για την σωτηρία του. Σας στέλνω ένα βιβλίο με οδηγίες για το
πως θα οργανώσουμε αυτή την προσπάθεια. Διαβάστε το, μιλήστε γι'αυτα που γράφει
με τα αδέρφια και τους φίλους σας, δημιουργήστε μια μεγάλη ομάδα και προσπαθήστε
όλοι μαζί να ακλολουθήσετε πιστά τις οδηγίες και, το πιο δύσκολο, να πείσετε και
τους μεγάλους να τις ακολουθήσουν.
Σας ευχαριστώ και περιμένω νέα σας.
Υπουργός Περιβάλλοντος.
Λίγο γλυκανάλατο αλλά το νόημα του είναι πολύ ουσιαστικό.