Επι Ασπαλάθων - Over Aspalathus Bushes

Sounion looked beautiful
that day of Annunciation,
in spring once again.
A few green leaves
around the rusty stones
colour red and the aspalathus bushes
ready,showing their long needles
and their yellow flowers.
Not far away the ancient columns,
threads of an harp
echoing still.

Tranquillity.
-What may reminded me
of that man Ardieus?
A word of Plato I suppose
lost in my brain's ditches.
The name of the yellow bush
did not change all this time.
In the night I found the excerpt:
"They tied him in hands and feet", he says,
threw him down and skinned him,
drew him farther and tore him apart,
over the aspalathus thorns,
grabbed him and left him as a rag
down in Tartarus."

And so, in the nether world, paid his sins
Ardieus from Pamfylia, the sordid tyrant.


Επί Ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο
τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού,
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα
γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα
τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,
χορδές μιας άρπας
που αντηχούν ακόμη…

Γαλήνη
-Τι μπορεί να μου θύμισε
τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,
χαμένη στου μυαλού τ’ αυλάκια.
Τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
“τον έδεσαν χειροπόδαρα” μας λέει
“τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι”.

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος, ο πανάθλιος Τύραννος.