Νομίζω οτι cricket είναι ο γρύλος/τριζόνι και η ακρίδα είναι grasshopper
Στο ερώτημα γιατί οι Έλληνες μερικές φορές δεν κάνουν παρέα με άλλους Έλληνες η απάντηση είναι σχετικά απλή. Μερικοί συμπατριώτες μας δεν ήρθαν στην Αγγλία επειδή δεν τους άρεσε ο καιρός. Επιπλέον τα προς το ζην λίγο πολύ θα μπορούσαν να τα βρούν οπότε ήρθαν εδώ για να γλυτώσουν απο τους άλλους Έλληνες.
Ο μήνας του μέλιτος κράτησε για μένα περίπου δυο χρόνια. Ήταν μια απο τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ενήλικης ζωής μου. Κατάλαβα τι σημαίνει η έκφραση fall in love with a place. Δεν μου έλειπε η Ελλάδα γιατί είχα πολλά καινούρια πράγματα να κάνω. Δεν αιστάνθηκα την ανάγκη να ψαξω άλλους Έλληνες. Και ενω γνώρισα πολλούς ντόπιους, ο καθένας είχε το δικό του είδος αγγλοσύνης (νέα λέξη δικής μου κατασκευής, την κατοχυρώνω) οπότε δεν μπορούσα να 'μιμηθώ' και να 'αφομοιωθώ' όπως λέτε. Μάλλον και εγώ για κοσμοπόλιταν με βλέπω (να μην παρεξηγηθούν οι ρετσίνες, παρακαλω).
Έλληνες και lobying
Η φαγομάρα είναι ένα απο τα χαρακτηριστικά κομμάτια της ελληνικής κουλτούρας απο πάντα (δες πόλεις - κράτη). Γενικά οι Έλληνες είναι πολύ 'οικογενειακοί'. Κοιτάνε μόνο τον εαυτό του και την άμεση οικογένεια τους (συγγενεις πρωτου βαθμού) για τους άλλους τίποτα.
Γενικά όλοι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα είμαστε. Πέραν τούτου όμως δεν νομίζω οτι οι 'χάρες' και τα 'ρουσφέτια' που επίσης είναι μέρος την ελληνικής ψυχοσύνθεσης, είναι καλά. Πολλοί Έλληνες είναι σωστοί επαγγελματίες και άνθρωποι και χαραμίζονται στην Ελλάδα αλλά και πολλοί δεν είναι. Το στερεότυπα για τους Έλληνες, οτι είναι τεμπάληδες και φωνακλάδες και κοιτάνε να κλέψουν το κράτος/κοινότητά τους έχουνε και ψύγματα αλήθειας. Οπότε κρίνουμε κατα περίπτωση και αυτόδεν ευνοεί το lobying.
Αβοκάντοgate
Προσωπικά πάντοτε θεωρούσα τον εαυτό μου περισσότερο μύρμηγκα παρά τζίτζικα. Ο όρος 'πολυτέλεια' είναι υπερεκτιμημένος νομίζω. Οι παλαιότεροι ζούσαν σε μια εποχή που όλα κινούνταν πιο αργά και σταθερά. Ένα σούπερ - ουαου κινητό δεν είναι και τόσο ακριβό όσο φαίνεται. Το αβοκάντο στην εποχή του 60 το έτρωγε μόνο η βασίλισσα αλλά τώρα το αγοράζεις στo market της γειτονιάς σου (sainsbury avocado £0.95 το κομμάτι). Γενικά μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 πιστευω οτι ο κόσμος 'χτιζότανε' συνέχεια. Ακόμα και στην Ελλάδα η ανεργία ας πούμε, όταν ο πατέρας μου ήταν την ηληκία μου (γεννήθηκε το '45), ήταν χαμηλή και υπήρχε μια αισιοδοξία στον αέρα. Ήταν η εποχή που γίναμε μεγάλες περιουσίες (δες Έλληνες εφοπλιστές και τον δικό σου τον Steve Jobbs απο τα Lidl). Υπήρχε η αντίληψη ότι αν δουλέψεις σκληρά θα ανταμειφθείς και ανάλογα και επομένως αν δουλέψεις 'πολύ σκληρα΄ θα γίνεις πολύ πλούσιος πράγμα που φυσικά δεν ισχύει. Οι μεγάλες επενδύσεις Πχ ένα σπίτι, είναι απλησίαστες για τους περισσότερους νέους.
Πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι που δούλευαν σαν τα σκυλιά και η μόνη πολυτέλεια που τους επιτρέπεται είναι ένα αβοκάντο. Υπάρχει κινητικότητα ανάμεσα στις οικονομικές/κοινωνικές ταξείς αλλά είναι πολύ μικρή, ειδικά στην Αγγλία. Στον κύκλο μου η οικονομική κατάσταση των ατόμων που γνωρίζω είναι πάνω - κάτω η ίδια με αυτή των δικών τους. Όσο πιο ευποροι ήταν οι γονείς, τόσο πιο ευποροι είναι και οι απόγονοί τους.
Τα social media δίνουν την δυνατότητα σε αυτούς που τα χειρίζονται (κυρίως στις νεότερες γενιές - οι άνω των 45 δύσκολα τα συνηθίζουν) να δημιουργήσουν μια άλλη περσόνα πιο πλούσια και πετυχημένη απο οτι είναι στην πραγματικότητα. Επίσης είναι και λίγο πιο δημοκρατικά. Μπορεί να είσαι απο ευπορη οικογένεια με γαλλικά και πιάνο και ο άλλος να μένει σε council home αλλά έχει 80000 followers στο twitter και εσύ 500, αντιπαθητικέ.
Οπότε όπως λένε και οι Έλληνες "Η φτώχια θέλει καλοπέραση".
No comments:
Post a Comment