Aylan της Χρυσούλας Λουλοπούλου

'Αφού, πουλάκι μου μικρό, δεν πρόλαβες να παίξεις
σε ακρογιάλια αλμυρά δεν πρόκαμες να τρέξεις,

πώς ξάπλωσες να κοιμηθείς, μελαχρινό παιδάκι,
σε στρώμα υγρό, χωμάτινο, του κόσμου σκουπιδάκι;…

Ποιο χέρι-βάζο σ'άφησε,μικρό μου λουλουδάκι
και στ 'ουρανού την πλατωσιά έγινες γιασεμάκι;

Ποιος σ'έσπρωξε και μούσκεψες, μικρό μου προσφυγάκι
και ταπεινά βολεύτηκες πλάι στο κοχυλάκι;

Εμένα δε με σκέφτηκες;Απ'τη βολή με βγάζεις.
Να καμωθώ πως νοιάζομαι, τώρα με αναγκάζεις.

Δυο δάκρυα κυλήσανε, μα όχι παραπάνω.
Έχω προβλήματα κι εγώ, τρέχω και δεν τα φτάνω.

Θα πάω στη ντουλάπα μου, να δω τι περισσεύει,
να στείλω για βοήθεια κι ελπίζω να βολεύει.

Απόψε δεν θα κοιμηθώ, φοβάμαι στα όνειρά μου
μην εύρεις πόρτα ανοιχτή και σπάσεις την καρδιά μου.

Καλύτερα να ξαγρυπνώ στην τύχη την καλή μου.
Τρέμω εκείνη τη φωνή πως είσαι εσύ παιδί μου..."