tag:blogger.com,1999:blog-19693834.post6247754114423769986..comments2023-10-09T15:01:09.248+01:00Comments on Ημερολόγιο Καταστρώματος: Ως εδώDellaportahttp://www.blogger.com/profile/09003497729798214874noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-19693834.post-59630135769568779842012-02-26T23:15:56.780+00:002012-02-26T23:15:56.780+00:00Σε καταλαβαίνω. Πίστεψέ με.
Ότι κι αν λες όμως, γ...Σε καταλαβαίνω. Πίστεψέ με.<br /><br />Ότι κι αν λες όμως, για μένα είσαι η "θαραραλέα που τόλμησε να κάνει ένα βήμα παραπάνω". Αλλιώς θα είχες αρκεστεί στο να συμβιβαστείς με την υπάρχουσα κακή κατάσταση, πράγμα που δεν το έκανες γιατί δε γούσταρες. Αν αυτό δεν είναι θάρρος, τι είναι;<br /><br />Να υποθέσω ότι στην Αγγλία βρήκες αυτό που βρήκα κι εγώ στη Γερμανία, ένα αρκετά καλύτερο σύστημα, με οργάνωση με όλη τη σημασία της λέξης, σωστούς επαγγελματίες και παροχή εξαιρετικής ποιότητας υπηρεσιών, στο οποίο εντάχθηκες, δούλεψες και δουλεύεις σκληρά και σε ανταμοίβει καταλλήλως; Αν ναι, τότε χαίρομαι πάρα πολύ! Αν όχι, τότε σου έυχομαι να το βρεις.<br /><br />Οι άνθρωποι με τη σιχαμερή νοοτροπία που αναφέρεις είναι μέρος ενός σάπιου συστήματος και μιας καθεστηκύιας τάξης με την οποία απλά δεν είσαι συμβατή. Είναι χωριστοί οι δρόμοι σας, πολύ απλά. Γι' αυτό και δεν ταιριάξατε. Είμαι ομοιοπαθής σου. Δεν είναι όμως η Ελλάδα μόνο τέτοιοι σάπιοι άνθρωποι, ας μην γενικεύουμε, σύμφωνοι; Επίσης, τέτοιους θα βρεις μπροστά σου κι εκεί που είσαι τώρα, έχε το νου σου. Απλά θέλω να ελπίζω ότι θα είναι λιγότεροι στα πλαίσια ενός καλύτερου συστήματος και μιας γενικότερα καλύτερης νοοτροπίας.<br /><br />Από κει και πέρα, υπάρχουν ένα σωρό θέματα που πρέπει να λύσει κάποιος που είναι "έξω". Η νοσταλγία των αγαπημένων προσώπων, η θλίψη για τις κακές εξελίξεις στην Ελλάδα, η αίσθηση ότι τελικά είσαι ένας ξένος στη χώρα που ζεις, παρά τις όποιες καλές σχέσεις που αναπτύσσεις. Το που είναι τελικά καλύτερο να ζει κανείς, δεν το γνωρίζω. Για μένα προσωπικά, θα το δείξει ο χρόνος και το σταθμισμένο σύνολο πολλών διαφορετικών καταστάσεων, όχι μόνο της επαγγελματικής, αλλά οπωσδήποτε και της ...καρδιακής.<br /><br />Και τέλος, ας μην ξεχνάμε, Ελλάδα δεν είναι μόνο ό,τι μας πίκρανε. Η Ε Λ Λ Α Δ Α είναι πρωτίστως μια ιδέα, ένα φως που καίει χιλιάδες χρόνια τώρα και μια πικρή μάνα. Όχι μια μάνα που μας πέταξε, αλλά μια βασανισμένη μάνα που αναγκάστηκε με πόνο να μας αποχαιρετήσει, γιατί άλλοι μας έδιωξαν. Οι ίδιοι που πληγώνουν κι Εκείνη. Και μας χρειάζεται τώρα που υποφέρει. Ας μην την ξεχνάμε, μπορούμε να βοηθήσουμε με πολλούς τρόπους, όπως το έκαναν και άλλοι σε άλλες περασμένες δύσκολες εποχές.zero2onehttps://www.blogger.com/profile/10963164149662150814noreply@blogger.com